Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 oktober 2025
"Nu naar het oosten buigen en zeggen: 'Mutabor," klonk het van alle kanten. En Mizra en zijn zoon gehoorzaamden. Wat zouden ze ook tegen zooveel menschen beginnen! "Ziezoo," zei de Kalif, "nu zijn jullie een levend voorbeeld van het spreekwoord: 'Die voor een ander een' kuil graaft, valt er zelf in! De echte Kalif leefde lang en gelukkig met zijne lieve vrouw, de mooie prinses.
Soms plaagde de Kalif zijn' grootvizier zóó erg met zijn klepperen en zijn Mu Mu-geroep, dat de grootvizier waarschuwend den vinger opstak en riep: "Pas op maar, pas op! of ik vertel aan Mevrouw Kalif, wat we met elkaar besproken hebben voor de deur van het oude gebouw. U weet wel, waar prinses-nachtuil woonde."
Omtrent den oorsprong van den naam bestaan verschillende overleveringen. Eene andere overlevering verhaalt, dat de Kalif als een gewoon werkman medewerkte aan de stichting der stad en dat zijn volk hem uit dankbaarheid eene bijl ten geschenke aanbood, van goud en zilver vervaardigd, naar welke Edris uit dankbaarheid de nieuwe stad noemde.
De Kalif had, een dapper hart onder zijn' ooievaarsvleugel; hij rukte zich met verlies van eenige veeren los en stapte op hooge beenen eene duistere gang in. Het duurde niet lang, of hij vond eene deur, die op een kier stond, en door de opening van die deur klonk nu heel duidelijk een gezucht en gehuil, om er naar van te worden. Met den snavel stiet Kalif-ooievaar de deur open, en wat zag hij?
Dat is zoo raar niet, want de menschen praatten daar in dat land heelemaal anders dan bij ons, dus kunnen ze tegen Koning ook best iets anders zeggen. Nu dan, de Kalif, die zooveel als de Koning was, zat eens op een warmen middag op zijne canapé.
Als ze nu weer vergaderen, moeten we gaan luisteren, wie weet, of uwe geschiedenis niet ook verteld wordt en of we dan het woord niet kunnen hooren, dat u vergeten bent." "O, beste prinses!" riep de Kalif, "zeg me, wanneer komt hij en waar is die zaal?" Een oogenblik bedacht prinses-uil zich.
O, heerlijkheid! pas was het woord voor den derden keer uitgesproken, of de Kalif, die nu geen Kalif-ooievaar meer was en de grootvizier, die nu geen grootvizier-ooievaar meer was, vielen elkaar om den hals. Lachend en schreiend bekeken ze elkaar, alsof ze elkaar nog nooit eerder gezien hadden. En er was er nog eene derde, die hen allebei lachend en schreiend bekeek.
Toen de Kalif een beetje van den schrik bekomen was en niet minder van zijne verwondering, boog hij den langen hals, maakte met zijne lange beenen eene sierlijke buiging en zei: "Lieve nachtuil, het komt mij voor, naar de woorden, die 'k van u gehoord heb, dat gij, evenals wij, een ongelukkig lot hebt. Maar ach, denk niet, dat wij ooievaars iets voor u kunnen doen.
"O!" riep hij, "nu zou ik voor geen geld van de wereld willen, dat ik geen ooievaar geweest was!" Nu stapten de drie vroolijk den weg naar Bagdad op. Gelukkig vond de Kalif in zijn' broekzak niet alleen nog de doos met de tooversnuif, maar wat beter was zijne geldbeurs. In het eerste dorpje, waar de wandelaars kwamen, werd er nu een rijtuig genomen, en toen ging het in vliegende vaart naar Bagdad.
Pas had de Kalif den volgenden morgen de boterham opgegeten, of de grootvizier was er al, om hem voor de afgesproken wandeling af te halen. De Kalif stak de doos met het tooverpoeder in den ruim geplooiden gordel, dien hij altijd om het middel droeg, en toen de deur uit.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek