Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
Het gezichtje van zus betrok wat, maar Tony was dol van blijdschap en vloog met Désiré de gang door naar de keuken om Jans de heerlijke tijding te brengen. "Eenig zeg Jans. We gaan naar grootvader en Désiré gaat mee!" "Och kom," zei Jans. "Désiré mee, hoe kan dat nou?" "Ja, ja, vader neemt ook een kaartje voor hem. Wat zal grootvader wel zeggen.
In Calama herhaalde zich aan het loket de geschiedenis van den vorigen dag. "Een biljet eerste klasse Uyuni, als 't u blieft." "Drie en twintig piasters, tachtig centavos," zegt een stem. "Goed". Ik leg vier en twintig piasters neer. Het kaartje komt voor den dag, maar geen geld. "Ik krijg nog twintig centavos van u". "Jawel, mijnheer; maar ik heb geen geld terug."
Wat ging die bel vandaag!.... Maar nu scheen het wel een bezoeker.... Zij hief het hoofd op, luisterend. Ja, dat was zijne stem, die de meid vroeg of de familie in de suite was. Een blos van blijde verrassing steeg haar naar het gelaat, en met dubbele aandacht begon zij het kaartje te bekijken, dat zij in de hand had.
Maar genoeg over deze griezeligheden, ik ga nu slapen en zal morgen vervolgen. 10 Februari. Gistermorgen vonden wij een invitatie voor een tea, ten huize van een der dames, voor wie wij een introductie hadden en waar wij den eersten dag ons kaartje hadden afgegeven. Ook vond ik een briefje van dr.
Op het gesteendrukt kaartje, dat Jakob gelegenheid schonk tot het maken van deze opmerking en dat voor het overige niet dikker of dunner, niet gladder of stroever was dan alle andere toonbare visite-kaartjes der 19de eeuw, stond te lezen =Ed. Stephenson, Priester=. "Stephenson?
"Het is jammer, dat het voor u beiden wat ver van huis is," hernam Torteltak, die op het kaartje van den ouden heer gezien had, dat hij zijn domicilium te Stutgard hield. "Dat is niets," zei deze: "heeft Mijnheer geen zaken omhanden?" "Voorloopig nog niet," antwoordde Pols; "ik ben advocaat, maar ik practiseer niet."
Tweemaal vonden zij zijn kaartje, toen zij van hun morgenritje terugkwamen. Elinor was blijde dat hij er geweest was, en nog blijder, dat zij hem niet had behoeven te zien.
Daarop nam hij met een ondeugend sérieux zijn hoed af, schudde de gladde zwarte leeuwemanen achterwaarts en sprak even de knie buigende op een half eerbiedigen, half moedwilligen toon: »Excusez, Mylord! les peintres sont des fantasques, maar ze weten berouw te toonen en ze schijnen soms erger dan ze zijn; ik had niets tegen den Lord, ik had alleen tegen het ontbod op commando van een vreemdeling; toen ik mijn toorn had lucht gegeven, viel mijn oog weer op het kaartje, dat ik toevallig omgekeerd neergeworpen had, en ik zag den naam van Frits Rosemeijer, van den ouden kameraad!
Ja, weet u, geachte heer, 't is tegenwoordig uiterst moeilijk om accés te krijgen bij de heeren of dames; ze dresseeren er hun dienstpersooneel op, om, zoodra zij iemand zien, die een lijst of zoo iets wenscht aan te bieden, "niet thuis" te zeggen, of een ander onjuistheid ... en eventjes glimlachend: Ik ken die loopjes en daarom pousseer ik eenvoudig mijn kaartje. Ah zoo!
Hoe laat gaat er een trein naar Haarlem, m'neer? vraagt ze met een hooge, neuzige stem. Zoo dadelijk, zes uur negen klinkt 't van binnen terug. En gaat er gauw weer een, na dien, want 't is nou al bij zessen, weet u? Niet vóór 6.47. O Commies neen, dat is me veels te laat man, maar weet u 't wel zeker? In me spoorwegboekje staat toch duidelijk dat.... Moet u 'n kaartje hebben of niet?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek