Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juni 2025
In het midden van dat gesprek bragt een bediende een kaartje binnen, waarop onze vriend met verbazing den naam Lurgrave vond. De knecht had in commissie, dat de heer van dien naam terstond Mijnheer Van Aartheim verlangde te spreken, maar dat hij geen lang uitstel verzocht, omdat hij niet veel tijd te verliezen had. "Hij komt of hij geroepen was!" zegt Darmold. "Verzoek Mijnheer hier te komen."
Voorzichtig ging ze de trap weer af; het was over half vier, ze moest nu maken dat zij verder kwam. Zij raadpleegde haar kaartje. Het vriendelijke buffetmeisje had haar gezegd dat de school, zooals de naam Hill House trouwens ook aanduidde, op een heuvel lag even buiten de stad en zij zag op haar kaart dat zij nu eerst weer rechtuit moest gaan.
"Geruild van een jongen." "Wat heb je er voor gegeven?" "Een blauw kaartje en een blaas, die ik in het slachthuis gekregen had." "Hoe kwam je aan dat blauwe kaartje?" "Voor veertien dagen van Ben Rogers gekocht voor een hoepelstok." "Zeg eens; waar zijne doode katten eigenlijk goed voor?" "Goed voor? Om wratten weg te maken." "Wat? Wezen? Ik weet iets, wat nog beter is."
Geen nood; een kaartje voor de tweede klasse geeft u het recht op eene slaapplaats en tevens tot het betreden van een waggon-restaurant; waterclosets en waschtafels zijn tot beschikking van het publiek. Wel heerscht hier niet dezelfde weelde als op de groote russische lijnen, maar toch vindt de toerist hier meer comfort dan in menig ander land.
Hier wachtte de verhaler op een antwoord, maar de juffrouw wist niet wat ze zeggen zou, en vreesde dat het geheele verhaal een strik was om hare onnoozelheid te vangen. "Nou goed; as je 't dan maar weet. Ik zel maar zeggen: je mot te Rotterdam zijn. Je krijgt een kaartje. Best. Belieft u maar op de schaal te stappen."
Bekker schudde van nee. Maar Bavink en Hoyer schreeuwden, dat ze gezien hadden, dat er iets boven stond. Een burgerheer zei: "Opscheppers" tegen den man, die aan de deur z'n kaartje knipte. Bavink had 't papier te pakken, Wat stond er boven? Natuurlijk? "Aan haar." Dat had ik zóo wel geweten. Bavink vond dat er een schepje op de kachel moest, maar kon de kolenschep niet vinden.
Aan de deur bleef Tom een stap of wat achter en hield een keurig gekleeden jongen staande. "Zeg eens, Willem, heb jij ook een geel kaartje?" "Ja." "Wat moet je daarvoor hebben?" "Wat geef je er voor?" "En stuk zoethout en een vischhaak." "Laat kijken." Tom vertoonde die twee artikelen; zij werden goed bevonden en de goederen veranderden van eigenaar.
Eerst was mijn plan voor het gemak van den lezer bij dit werkje een schetskaartje van de Philippijnen te voegen; hiervan ben ik teruggekomen, omdat het kaartje van dien eilandengroep, uitgegeven door de redactie van de "Telegraaf" dit volkomen onnoodig maakt. Zooals overbekend is, waren onze voorouders op het einde der 16e eeuw de vrachtvaarders van Europa.
In deze binnenzee mondden behalve de Rotte nog andere wateren uit, die we nu kennen als Waal, Lek, Hollandschen IJsel en Schie. Deze Schie met de Vliet staan op het kaartje aangegeven als »Gracht van Corbulo«. Dit water werd door dezen Romeinschen landvoogd gegraven om een verbinding te verkrijgen van den Ouden Rijn met het Zuiden.
Ja, zoo plots... ja hij was wel niet goed, maar niemand kon zich daaraan verwachten.... Saluut... tot weerziens. M. Snepvangers oogde den knecht na, die haastig voortliep in den nacht. Nu kon hij plots zijn vijf zinnen bijeenrapen! Hij had wel kunnen jubelen van verrukking, nu was hij gered, nu kwam alles in orde. Hij had immers zijn kaartje nog om weer te keeren?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek