Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
Ik althans heb er alles voor over!" »Ik ga dadelijk naar het havenkantoor," zei de heer Help Junior. »Zal ik met u medegaan?" »Dat is onnoodig. Gij zult wel vermoeid zijn...." »Ik?.... Gij spot!" »Volstrekt niet." »Ik?.... Vermoeid?.... Op mijn leeftijd!" »Om het even. Neem rust, waarde en steeds jeugdige Sylvius. Neem zoo gemakkelijk mogelijk plaats en wacht mij."
Het was gedaan met Petri Stastokii Junioris zaligheid; en daar ik naderhand nooit van eenige verstandhouding tusschen hem en Koosje van Naslaan heb gehoord, maar veeleer vernomen heb dat Koosje van Naslaan, in den laatst verleden herfst op haar vaders zilveren bruiloft plechtig is verloofd geworden aan een jongen wijnkooper uit een naburige stad, zoo houd ik het er voor, dat hier de droevige geschiedenis der eerste en teedere liefde van Petrus Stastok Junior, student in de rechten aan de hoogeschool te Utrecht, en tegelijk die van 's mans eerste minnekoozerij, een einde neemt.
»Hoe zou men dat kunnen," antwoordde de heer Help Junior op de laatste vraag, »men weet immers niet waar de schipbreuk plaats heeft gehad?" »Toegegeven, waarde Help," hernam de professor, »maar juist omdat men dat niet weet, moet men trachten het te weten te komen, dunkt mij." »Het te weten te komen?" »Ja, zeker." »Maar, hoe?"
Entrez, entrez, herhaalde nog eens Bollekens junior. Ook de tweede man kwam binnen en deed de deur achter zich toe. Wij zijn hier op bevel van den Kommandant ingekwartierd, begon de eerste, op zeer beleefden toon en in volkomen duidelijk Vlaamsch. Wij hopen u niet te veel last te zullen geven: oorlog is oorlog... En hij glimlachte vriendelijk, met witte tanden onder blonde snor.
Er werd bescheiden op de deur geklopt. Entrez! riep de zoon met een plechtige stem. De deur ging open en een grijze gedaante stond fiks, hakken bij elkaar, linkerhand langs den broeknaad, rechterhand aan rechterslaap, groetend op den drempel. Entrez, entrez, herhaalde Bollekens junior. De man kwam binnen en een tweede volgde, met precies hetzelfde manuaal.
Officieren, meneer, officieren, ze hebben gezegd dat z' officieren zijn, antwoordde de ontstelde meid deemoedig. Goed; laat ze boven komen, besloot meneer Bollekens junior op een toon alsof hij een heldhaftig besluit nam. De meid verdween. Ga daar zitten, in dien fauteuil, recht voor Papa, zei de zoon tot de knappe meid. En hij begeleidde haar tot de aangewezen plaats.
Zooals Sylvius Hog voorzien had, kwam het antwoord van den heer Help Junior in den voormiddag van den 13den te Dal aan. Joël was den postbode reeds voor het krieken van den dag te gemoet gewandeld. Hij was het dus, die den brief aan den professor, welke zich met vrouw Hansen en hare dochter Hulda in de groote zaal bevond, overhandigde. Er heerschte een bange stilte.
Meneer Bollekens vader schokte letterlijk van verontwaardigde verbazing op. Ja maar, enfin, zijt ge zot geworden, jongen! gilde hij 't uit. De knappe meid kreeg een vuurkleur en haar mooie oogen fonkelden even toornig, terwijl zij, als in plotsen opstand, een beweging naar de deur maakte. Blijf hier! gebood haar, kortaf, Bollekens junior.
"Kijk dan toch uit, Betty!" riep vrij knorrig de jongenheer Carlo junior, die op de onderste trede van de trap zich oefende in het op het hoofd staan. "Schei er liever uit, als je die flesschen telkens laat vallen; je gooit me nog een gat in het hoofd." "Dat zou jammer wezen," antwoordde zijn broer Paulo, die een eind verder op den grond zat en bezig was met het scheren van een witten poedel.
Nadat hij een proces-verbaal opgemaakt had, dat een beknopt overzicht leverde van de meeningen der zeelieden, die bij Help Junior vergaderd waren, begaf professor Hog zich dadelijk aan boord van het gouvernements-stoomschip Telegraaf en overhandigde den bevelhebber van dien bodem de schriftelijke opdracht, die hij van het gouvernement had weten te bekomen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek