United States or Mayotte ? Vote for the TOP Country of the Week !
Kolonisten van Europeesche afkomst hebben andere begrippen over de waarde van hun eigendom dan de zorgelooze Afrikanen. Volgens een berekening van Jules Gérard veroorzaakten in het jaar 1855 ongeveer 30 Leeuwen, die zich in de provincie Constantine ophielden, een schade van ruim 80.000 gulden: een enkele Leeuw gebruikt dus voor ongeveer 2700 gulden aan voedsel per jaar.
Wat? Wat is het? dacht ze. Maak ik me dat nu wijs, of is het zoo? Ik voel het toch ... Het was heel vaag en toch was het heel duidelijk ... Het was haar of er een lichtbeeld, een schaduw van licht was achter alles wat zich daar had voorgedaan. Achter Amélie en Jules en Quaerts en dat gevallen boek, dat hij even in de hand had gehouden ... Beteekenden die luchtschaduwen iets, of ...
Zij wist zich los te maken van het gesprek met den generaal, die het zijne roeping scheen te vinden haar bezig te houden, en zij wendde zich, zij het eerste, tot Quaerts. En leert u Jules tegenwoordig paard rijden? vroeg zij, met een glimlach. Hij zag haar aan, blijkbaar een beetje verwonderd om haar stem en lachje, beiden voor hem nieuw. Hij antwoordde niet veel.
Tante! riep Jules, tante! Hij schudde haar even bij den arm en zij werd loom wakker, met zware, blauw omcirkelde oogen. Zij herkende hem niet dadelijk en dacht, dat hij kleine Dolf was. Ik ben het, tante; Jules ... Zij herkende, vroeg hem, hoe hij hier kwam, wat er was en of hij niet wist, dat zij ziek was. Ik wist het, maar ik moest u spreken. Ik kwam u spreken over ... hem ... Hem? Over Taco.
Knecht, ga zeggen aan M. Jules en Juffrouw Hortense, dat men hen wacht om te vertrekken. Wilt gij mij aanmelden, onbeschaamde knecht? Ik zal u aframmelen, schurk. Spaarzaam zijn tot op de kleinste zaken. Uit het spel scheiden. Eene zaak verlaten.
In samenwerking met M. Scharten-Antink: Een Huis vol Menschen, verhaal uit het Parijsche leven De Vreemde Heerschers, verhaal van de Italiaansche meren Julie Simon, de levensroman van R.C. Bakhuizen v.d. Brink . Vertalingen: Jules Renard, Natuurlijke Historietjes In samenwerking met M. Scharten-Antink: Honoré de Balzac: Het gevloekte kind
Je zal zoo nooit tevreden zijn. Mama zegt altijd, dat men niets weet. En jij? Ik ... niets ... Wat niets? Ik weet niets ... Laat me nu gaan. Ben je boos, Jules? Neen, maar ik heb een afspraak. Kan je wachten, tot ik me gekleed heb, dan gaan we samen. Ik ga naar tante Cecile. Jules streed. Goed dan. Maar haast je. Quaerts stond op. Hij zag nu de wapens hangen, die hij geheel vergeten had.
Hij draaide zijn voetebankje naar Quaerts en legde zijn hoofd tegen diens knie. Maar Jules ... Laat hem maar, mevrouw. Iedereen bederft dien jongen ... Behalve u! zei Jules. Ik! Ik! riep Amélie verontwaardigd. O ik bederf je heelemaal! Heelemaal! Ik woû, dat ik je niet kon toegeven. Ik woû, dat ik je naar Kampen kon sturen of naar Deli! Dan zoû je wel flinker worden!
Tante, gaat hij weg om ... om ... Om wat, Jules? Om u; omdat u niet van hem houdt en niet met hem trouwen wil? Mama zegt dat ... Zij antwoordde niet; zij snikte, haar hoofd op Jules' hoofd. Is het zoo, tante? Neen, nietwaar...? Neen. Maar waarom dan? Zij richtte zich in eens op, zich winnende en zag hem vast aan. Hij gaat weg, omdat hij weg moet, Jules. Ik, kan je niet zeggen, waarom.
Zulk eene nederdaling was onder anderen het voorname doel van een tocht, in Januari 1857 door de heeren A. Sonntag en Jules Laberriere naar de kruin van den Popocateptl ondernomen, ter volbrenging van eene, hun door de mexikaansche regeering opgedragen wetenschappelijke taak, een tocht waarvan wij hier een kort verslag laten volgen.
Woord Van De Dag