Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
Een door een sentimenteel juffertje geïmproviseerd bal mislukte geheel, doordat de heeren het te warm vonden om te dansen en er trouwens aan dek geen genoegzame ruimte voor was. Eerst toen wij Cap Guardafui naderden kwamen de gemoederen in beweging.
„Vergun mij, juffertje,” zeide de oude meesmuilend, nam een grooten kwast en besprenkelde, nadat zij dien in een koperen ketel gedoopt had, den schoorsteen.
Daar waren de kastdeuren al open, en roef, roef, pakte Ida er armen vol goed uit op den grond. "Ho, ho," riep het vrouwtje, "dat gaat maar zóó niet, juffertje. Eén, twee, drie, het kleed van de tafel netjes opvouwen, hoor en dan op de leege tafel alles uitspreiden. Nu soort bij soort zoeken. Geef me eerst het ondergoed eens aan: dan vlijen we daar weer stapeltjes van.
»Zoo, zoo, juffertje!" siste hij tusschen de tanden, met eenen centenaar nadruk op elke lettergreep: »Zoo, zoo .... vijf-en-twintig reuzen! driehonderd draken! wegloopen! in zee springen! zoo, zoo! zou je dat?.... Ik moet zeggen, je bent een snugger nest voor je jaren! Je meester heeft pleizier van zijn onderricht!.... Hier! zeg ik. Aan wal! Oogenblikkelijk!"
Bruce hief zijn kop op en keek haar met vragende oogen aan. Zij had hardop gesproken, dat moest toch wel tot hem geweest zijn, meende hij. "Ja Bruce," zei ze, zijn kop tusschen hare handen nemend, "ik ben en blijf een echt dom, sentimenteel Duitsch juffertje, maar het z
Op zekeren morgen verscheen een oude vrouw met een vroom voorkomen bij haar, zeggende: Kent gij mij niet, juffertje? Neen. Ik ben uw moeder. Toen had de oude vrouw de etenskast geopend, had gegeten en gedronken, had haar bed doen brengen en was gebleven.
Wij dachten al, wanneer zal de beurt aan ons komen? toen eens op een dag een allerliefst Juffertje binnenkwam, een meisje zoo van veertien of vijftien jaren, naar ik gis, met een recht vriendelijk gezichtje en een heel net kleedje aan: "zijn er hier geen Hollandsche zeelui?" vroeg zij in zuiver Nederduitsch. Sander en ik wij keken elkander aan, alsof wij het te Keulen hadden hooren donderen.
Vraag dien vriend gedurig om raad, je weet niet, hoeveel dankbare, blijde gezichten je dan om je heen zult zien en hoe 'n prettig, tevreden gevoel je zelf altijd zult hebben! Zeg eens eerlijk: keek ooit iemand je vriendelijk aan, als je hem wachten liet? Was niet ieder dan boos of verdrietig op je? Vond je het heusch prettig, dat je overal 'Juffertje Te Laat' heette? 'k Geloof er niets van!
"De Kapitein," zeide Suzanna tegen Tante, "dacht als Phocas bij Corneille: Tombai-je dans l'erreur ou si j'en vais sortir? "Ja Juffertje! als ik Fransch verstond," zeide Pulver, "dan zou ik dat misschien gedacht hebben; maar ik heb dien kornoelje nooit gekend." "Kom!" zeide Tante: "laat ons maar niet meer aan dien man denken, en onze wandeling voortzetten.
Met deze woorden kwam Door eenige uren later de kamer binnenstormen. "Voor wie?" klonk het als uit één mond en Nel strekte haar hand al verlangend uit. "Mis, juffertje. Hij is voor Bobbie en Hansje." "Een brief, o Bobbie, zeker van maatje." "Of van vader, want paatje heeft ons er eentje beloofd." Door moest den brief laten kijken. "Ook een postzegel er op?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek