Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
En zij gaf zich dan gewonnen en leunde, lachende, tegen mij aan en kuste en bekranste mij, omwond mij met bloemen. Hare maagden dansten om ons rond en wel eens zette zij zich op mijn rug en ik liep in een cirkel over de weide, terwijl Charis jubelde van pleizier. Of ik lag in het lange gras, sierlijk en voegzaam en zij zette zich naast mij, zei lieve woordjes en vertelde mij fabels.
Het kleine meisje jubelde, wilde het ook probeeren. Met jonge kinderen lukt dat gauw. Ik hield haar vast, zij maakte de krul, riep juichend naar de bank toe: Oom, Tante, ik k
Want ik heb, gelijk de meisjes gewoonlijk doen, wel honderdmaal in een papaverblad geblazen en er dan op geslagen. Als het dan knalde, jubelde ik: »hij zal mij trouw blijven, hij zal mij niet vergeten!" Maar als het blaadje zonder eenig geluid scheurde, dan werd ik bedroefd.
De minuten van pijn waren als een droom voorbij gevlogen; en mijn ziel jubelde dankende den Heere tegemoet, Die mij zoo krachtig had gesterkt. Prof. Werner, de dokter van dienst, eveneens een sympathieke persoonlijkheid, bijgestaan door een zeer medelijdende zuster, voltooide 't werk. We waren allen even blij, toen de zaak was afgeloopen.
Belzemien, de kleine oolijke oogjes bijna dichtgeknepen, wenkte Coben en Standje in de keuken bij zich, fluisterde op zijn beurt, zenuwachtig opgewonden: Joa moar, en mee 't eten, hoe zal da zijn! Ik 'n vinde da toch nie meugelijk van heur aan ien toafel mee de knecht en 't meissen en de koeier te doen eten." Natuurlijk niet, natuurlijk niet!" jubelde Standje.
Hij jubelde van blijdschap. Dat zijn dingen! Dat zijn dingen! Hoe maken ze 't? Hoe komen ze aan 't idee? En de beiaard rinkelde zoo aangenaam, lijk dropkens in een welluidend water en de popjes huppelden snokkig en op mate en heel die doening was zoo djentelijk.... Hoe brengen ze 't aan mekaar?
Ik juichte, ik jubelde, ik vroeg of ik eens rond mocht loopen, om dat te bewonderen. Zij vergezelden mij, om van mijn verrukking mede te genieten. In 't Westen brandde de zon haar laatste, roode stralen weg over een wijde uitgestrektheid van stilte en verlatenheid.
En de wanden der kapel waren bedekt met schilderijen, die deden zien hoe velen het uit brand- en zeegevaar gered had, hoe het zieken genezen en ongelukkigen geholpen had. En als de monnik dit zag, jubelde hij en zei tot zich zelf: "God zij geprezen! Nog is het Christus, die op het Kapitool wordt aangebeden."
Dood mijn dienaren niet, ze hebben de muren verdedigd op mijn bevel." "En braaf hebben zij gehandeld." Op het vizier. "Herman," jubelde zij. "Eleonora!" "Ik dank u, Herman!" "Ik ben ter bruiloft gekomen. Morgen zal het bruiloft zijn." "Van wie?" vroeg ze schalksch. "Van ons beiden!" lachte hij. Waar was het leed, waar was de honger?
En de stralende ruimte vergeluidend de breede verwachting, jubelde, zong van terras naar terras: "daar zijn ze, daar zijn ze." Doch het was om niets; het gestapel zette zich weêr in het durende staan; alleen van achter den muur òp, rookte het buskruit boven het Zocco heviger, bleef er wolken gelijk damp geworden stoom.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek