United States or French Southern Territories ? Vote for the TOP Country of the Week !
Mijn tournée door de Vereenigde Staten met #Eleonora Duse# in 1896 is in alle opzichten voorspoedig geweest, zoowel artistiek als financieel met uitzondering alleen gedurende ons verblijf te Chicago, waar de groote actrice niet verkoos op te treden.
Langzaam droegen ze hem naar den Wildenborch, zonder hem te wiegelen, opdat zijn pijn zoo licht mogelijk zou zijn. Wel wilde hij sterven, hoe jong hij ook was, doch dan in Eleonora's armen, en met haar zoeten troost gezegend. De fakkels brandden in den avond. Eleonora ging naar buiten, en ze zag haar Herman, nederliggende op de baar.
Ik ben, maar u moet het niet verder vertellen. Ik ben "Onze lieve Heer." Eleonora Duse. "Tijdens de voorstellingen van Sarah Bernhardt in Italië, woonde ik een opvoering bij te Turijn van een gezelschap, onder leiding van Sg. Cesare Rossi. Ik werd getroffen door het buitengewone talent van een jeugdige actrice, toen in haar land nog tamelijk onbekend: Eléonora Duse-Checci.
Iedereen wilde de herinnering aan Eleonora Duse onaangetast laten, die in deze rol te Berlijn haar grootste triumphen had gevierd. Overigens was de tegenwoordigheid van den Keizer bij de eerste voorstelling voldoende geweest om den schouwburg te vullen.
Op het voorplein stond een ridder, nu de meester van den Wildenborch. Het vizier was gesloten, en hoog en zwijgend stond hij. De schoone Eleonora knielde, en omknelde met haar armen den ijzeren voet. "Diebald! heer Diebald," zoo smeekte ze weenend, "nu gij overwonnen hebt in naam van Zweder, val ik neer in het stof, zie me liggen! Dit is Wildenborch en hier hebt ge mij. Begeert gij nog meer?
Zoo vaardigde het minnehof van koningin Eleonora de volgende decreten uit: De liefde kan der liefde niets weigeren. Een minnaar, die verandert, verandert niet hij heeft slechts geveinsd te beminnen. Alleen de deugd maakt der liefde waardig. Niemand kan tweemaal beminnen. Beminnen kan niet, wie beheerscht wordt door wellust.
"De Wildenborch komt heer Zweder rechtens toe, vrouwe Eleonora!" Hij ging heen, en Diebald legerde zijn mannen om den Wildenborch. Zij wachtten geduldig, want er was weinig leeftocht in den burcht. Vrouwe Eleonora leerde de trouw harer lieden kennen, die den langzaam-martelenden honger niet vreesden, welke hun vleesch afvrat als een dier met scherpe tanden.
"Sta op!" beval de barones toornig, "en doe, wat ik u bevolen heb geen woord meer. Ik vertrek nog heden!" "Misericordia!" snikte de oude in haar doodsangst, en greep de plooien van het zwarte kleed harer meesteres; "laat mij medegaan, signora Eleonora! Ik sterf zonder u."
Hij zond zijn heraut, en deze zeide: Vrouwe Eleonora! ge zijt heer Zweder's bruid, en zult zijn vrouw worden. Wat blijft ge hem verre, vrouwe Eleonora! Waarom onthoudt ge hem den Wildenborch?" Ze antwoordde: "Zoo de Wildenborch heer Zweder's bezit is, waarom wil hij dan den burcht met geweld nemen? Verlangt hij zóó naar mijn erfdeel, dat hij niet wachten kan?"
Een wolkje rook, als een nevel, hing reeds boven het kasteel, en plots schoot een spitse vlam uit den toren. Eleonora's Poll Het waren blijde dagen voor de schoone Eleonora, toen zij heer Herman had ontmoet. Want hij was het, om wiens wil zij tot dusver had geleefd, zonder dat ze dit wist.
Woord Van De Dag