Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
Ik strekte mijn hand uit om wijwater te nemen, ik boog mijn knieën, toen ik voorbij het hoogaltaar ging en ik luisterde naar het klokje, dat geluid wordt, als pater Rossi ter misse gaat. "Donna Elisa, er was geen wijwater, geen altaar, geen klokgelui, niets, niets was er." "Och, arme!" zei donna Elisa. "Toen hoorde ik gehamer en geklop in een venster.
En wat het nog meer op een sterfbed deed gelijken, was dat de pastoor, don Matteo, en pater Rossi van het Franciscanerklooster rondgingen om de bedroefden te troosten. Donna Elisa was diep getroffen. Ach, hoe vele malen had zij deze menschen gelukkig gezien in haar winkel, en nu moest zij hen in zulk een ellende treffen?
Met de Picchinesi en de Rossi van Florence kwamen zij onder de muren der stad bijeen, en werden door hunne bondgenooten aan de poort van Quercecchio binnen gelaten.
"Zeker; wij hebben elkander bij Rossi ontmoet op dien avond, toen die Italiaansche dame, de nieuwe Rachel, declameerde; herinnert ge u?" antwoordde Golinitschef losjes, zijn blikken onverschillig van de schilderij afwendende.
"Daarginds, donna Elisa, stond een altaar, de bloemen daarop waren even rood als de Etna bij zonsondergang en dat konden we zien. Des Zondags telden we zestien kaarsvlammen boven het hoofdaltaar en op feestdagen dertig. Wij konden zien dat pater Rossi hier de mis bediende. "Wat moeten wij in een andere kerk doen, donna Elisa? Daar kunnen we niets zien.
Ik ben, maar u moet het niet verder vertellen. Ik ben "Onze lieve Heer." Eleonora Duse. "Tijdens de voorstellingen van Sarah Bernhardt in Italië, woonde ik een opvoering bij te Turijn van een gezelschap, onder leiding van Sg. Cesare Rossi. Ik werd getroffen door het buitengewone talent van een jeugdige actrice, toen in haar land nog tamelijk onbekend: Eléonora Duse-Checci.
Toen in November 1848, na den moord van graaf Rossi, de omwenteling met onbedwingbare woede in Rome uitbrak en de paus zelf in zijn paleis niet meer veilig was, werd het noodig, een middel te bedenken om den heiligen vader aan de moordzucht van het opgeruide gemeen te onttrekken. De beiersche gezant, graaf Spauer, bood daartoe zijne medewerking aan.
Het verhaal komt alleen op deze eene plaats voor, maar iedere opgraver hoopt, dat hij eens een graf zal vinden, waar een volledig exemplaar van de geschiedenis op de muren gebeeldhouwd is. Uitgegeven door: Pleyte en Rossi, Papyrus de Turin, pls. 31, 77, 131-138. Vertaald door: Wiedemann, Religion of the Ancient Egyptians, p. 54.
"'t Is beter, dat gij beproeft met hem te spreken, dan dat ik het doe." "Don Matteo, de sindaco is een vreemdeling, misschien heeft hij nooit hooren spreken over de blinden." "Signor Voltara is bij hem geweest, pater Rossi is bij hem geweest en ook ik, ook ik was bij hem. Hij antwoordde niets anders dan dat hij niet kan veranderen wat in den gemeenteraad besloten is.
In de laatste helft der vorige eeuw hebben die dagen van de H. Cecilia een bijzondere beteekenis gekregen door de voordrachten, die na afloop der godsdienstige plechtigheden gehouden werden door professor De Rossi, den man, wiens onvermoeide arbeid in 1850 erin geslaagd is, het graf der heilige en de catacomben van Callistus te ontdekken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek