Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
Moeder Trijntje klonken ze als engelentonen in de ooren; en Jenneke.... Jenneke, die weer strak voor zich uit had zitten staren, brak in een bitter schreien los.
Zie je, Jaap, toen de zon gisteren op de hei plotseling doorbrak, merkte je niets van het lied, dat de scheidende dag als zijn avondzonnezang zong. Maar hier zie je toch wel den zonneschijn over Geertje's gelaat, hier hoor je toch wel het afscheidslied van het scheidende leven? Hij zei Jenneke met een knik g'ndag en zette zich zwijgend tegenover haar.
Ze had onrustig met 't hoofd liggen draaien en op alle vragen weinig asem gegeven. Maar de laatste weken was 't niet al te best geweest. Jenneke had 't niet langer kunnen uithouden en was naar haar schoonzuster gegaan om Geertje dagelijks te kunnen bezoeken. Nou, dat vond Jaap voor de gerustigheid veel beter. Je kon toch zoo'n onnozel schaap niet moederzalig alleen laten liggen.
't Was omtrent het oogenblik, waarin Janboer en Trijntje baden. Baden zij ook voor de onschuld hunner dochter? Ja, zeker hebben zij voor hun kind gebeden, maar, voor hare deugd hadden ze niet te vreezen, want Jenneke was braaf en goed, en had God lief met een rein en schuldeloos hart. 't Bleef, noar Berends zin, al te lang stil.
Goed bin'k, moar niet gek: As Jenneke dat in de kop het, dan loat z'op mien niet rêkenen. Nou is 't uut. Sloap wel!"
Allen waren dankbaar; allen waren tevreden; en ofschoon Janboer somwijlen wel eens de oude schoen knelde, en hij Jozef veur zien Jenneke toch wel wat heel min vond, zoo ontdeed hij zich dan spoedig van het knellende schoeisel.
't Was kort na het laatst vermelde gesprek, dat Janboer het kelderkamertje binnentrad, waar moeder Trijntje bij de bedstee van Jozef gezeten was. Zijn vragende blik werd met een bedenkelijk hoofdschudden beantwoord. Janboer zuchtte. "Woar is Jenneke?" vroeg hij eindelijk zeer zacht. Trijntje haalde de schouders op, en fluisterde: "Stil toch; hie slupt."
Jenneke snikte; vatte de handen van haren vader, en Janboer, die bij Jozefs woorden, om zijn eenig kind ruimer ademde, maar tevens meer schuld gevoelde want hij geloofde Jozef liet Jenneke begaan: en toen hij dien kinderlijken handdruk voelde, had ie zien kiend weer, zien beste Jenne en hij riep naars moeders oordeel veel te hard: "Goddank!"
Hij herdacht dan den geheelen loop van omstandigheden, en vooral die liefderijke woorden van Jozef toen zij allen voor zijn behoud vreesden, en besloot met de woorden: "Joa en goeie, is toch beter as 'en rieke." Drie maanden na de verloving was het brulleft in Janboers woning. Jozef en Jenneke waren volkomen gelukkig. Janboer en Trijntje ook. Volkomen?
De lijder, die na de woorden van den vorigen avond niet weder gesprokken had, scheen de tranen van den boer te hebben bespeurd, en het was zichtbaar, dat hij zijne krachten verzamelde om iets te zeggen. "Hier kommen," sprak hij eindelijk: "Jenneke ook", en weder sloot hij de oogen. Het kwam Janboer voor, dat 't al heel arg met den jong gesteld was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek