Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juli 2025
"Waar gaat dat zoo op Zaterdagavond nog naar toe, Gerrit?" "Nergens heen, Jannetje, ik wandel een beetje." "Best weertje er voor!" "Dat is het!.... Geef mij je mandje, dat mag ik zeker wel voor je dragen!" Jannetje stond hem haar korfje af, gedurende een paar minuten liepen ze zwijgend naast elkaar voort.
Met een laatste vermaning om toch haar hart niet te verharden, had dominee haar plechtig beloofd dat aan haar verzoek zou voldaan worden. Waarom Jannetje hem dat met zooveel aandrang verzocht vertelde ze dominee echter niet; gedachtig aan het spreekwoord: "Je moet geen slapende honden wakker maken!" Ze las thans geregeld het Tijdschrift "De Reformatie."
Twee boeren-echtparen zaten heel gemakkelijk in gesprek met het middelpunt van den kleinen kring, een jongen man in ambtsgewaad, met scherpzinnig maar vriendelijk en openhartig voorkomen, aan wiens rechterzijde de leunstoel voor mevrouw open stond. "Dominee Van Raalte," sprak mevrouw Karper; "ik breng u hier mijn vriend Klaas Beukman uit Loosdrecht, en mijn jonge vriendin Jannetje Huiskamp."
Twee knechts en twee stevige boerendeerns kwamen binnen en schikten bij; nadat ieder hunner op z'n beurt "Dag Jannetje!" gezegd had. De reizigster had onderwijl hoed en mantel afgelegd en voor moeder de stroop uit de keukenkast genomen en op de klaptafel gezet, terwijl de vrouw des huizes de groote schaal vol karnemelk met gort opdroeg. Moeder nam rechts en Jannetje nam links naast vader plaats.
Zoomin zijn vrouw als zijn dochter gevoelden zich geroepen dit tegen te spreken of te bevestigen. "Drink je koffie eens leeg, beste meid," zei moeder. "'t Is jammer, niet waar vader? dat zij Zondag niet hier was." "Hoe dat zoo moeder?" vroeg Jannetje.
Hij scheurt hem het psalmboek uit de handen, smijt het op den grond en schreeuwt: "Er uit! Voor den duivel."" "Dat mocht hij naar waarheid zeggen;" riep Jannetje; "het was voor den duivel!" "Meteen grijpen de soldaten al de broeders en zusters en smijten hen de deur uit. Tafels en stoelen omver!
"Ja," zei Gijsje, "misschien loopt het zoo'n vaart niet, maar Jannetje zei ook: dat weten ze misschien nog niet; 't zou leelijk wezen als je 't voor je hield!" Klaas Beukman zat met gespannen gelaatstrekken zoo zwaar aan zijn pijp te zuigen, dat hij zich in een wolk van rook hulde. "Ja," zei Gijsje, "'t is zonde dat we 't je moeten aanzeggen en het zal je wel aangrijpen.
Zoo begrijpen de menschen elkaar dikwijls hier op aarde niet, maar eenmaal komen ze boven in het heldere licht. Je vader en moeder en wij zijn het toch wel waarlijk met elkaar eens, maar zij kijken nog te veel in den mist, begrijp je?" Jannetje begreep het tot haar troost.
"De schildwacht telde nauwkeurig, maar met Hartog en z'n gezin mee waren er slechts negentien menschen, want de twintigste...." .... "had ik anders moeten zijn," vulde Jannetje den zin aan. "Van morgen was ik liever hier hoor!" "En ik breng goed nieuws voor je mee. Raad eens!" "Neen, Gerrit, zeg het maar gauw. Je weet wel dat ik me nog niet mag vermoeien.
In de vergadering ten huize van Reijmeringer had Gerrit tevergeefs naar Jannetje uitgezien. Zoodra tegen half twee het middagmaal afgeloopen was, stapte hij de deur uit om zijn oude buren Huiskamp eens te bezoeken. Van het erf op den grooten weg tredende, zag hij de geliefde zijns harten het ouderlijk huis uit komen en den anderen weg opgaan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek