Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juli 2025
"'t Zou heel jammer zijn geweest;" zegt Jacoba terwijl ze zich omwendt en naar de deur gaat: "Ik hoop er het beste van!" Juffrouw Krul maakte bij zich zelve de opmerking dat het gevoel der grootheid toch gauw bekoelde. Hoe koud was dat antwoord.
"Hij wist niet wat hij zeide. Niewaar, als men dan ziek is; wanneer men met een hartkwaal te worstelen heeft!?" "Ja zeker Jacoba, dan.... dan is het zeer natuurlijk. Maar nu," herneemt Helmond met inspanning, na een korte aarzeling: "nu kan ik hier toch niet van dienst zijn. Wat ik doen kon dat heb ik gedaan: hier komen met de beste bedoeling, op je dringend verzoek."
En dan overluid, terwijl hij August het papier toont, 'twelk door midden gescheurd op Coba's schrijftafel werd gevonden: "Lees! Ik weet dat mijn pleegzoon ons lief heeft, en zwijgen kan." En Helmond leest de regels door Jacoba op dien bewogen morgen in vreeselijken angst geschreven. Met strakken blik blijft hij op het onvoltooide epistel staren. Zou het mogelijk zijn?
Ze meende iemand bij haar kamerdeur te hooren.... maar ze heeft zich vergist. 't Is vreemd dat Hendrik zoo schrikkelijk lang uitblijft. Doch neen, de pendule zegt haar dat hij nauwelijks twintig minuten geleden vertrokken is. Jacoba bladert in Longfellows gedichten. Dat mag een paar minuten duren, maar dan, dan staat ze weer op.
Na dit gezegd te hebben wendt Jacoba zich van haar tante af en gaat weer haastig naar de deur. "Jacoba hoor eens." "Riept u?" "Ja beste kind, kom nog eens even hier. Zou je me een groot genoegen willen doen?" "Als ik kan, zeker!" Mevrouw Mansburg vat Jacoba's fijne hand, en haar vriendelijk aanziende zegt ze zeer overredend: "Och, dan wou ik zoo graag dat je tante eens je vertrouwen schonkt.
Jacoba verklaarde wel bewogen te zijn en wel medelijden met den zieke te hebben, maar dat beven kwam toch van iets anders ... de trap was tamelijk steil; en zie, terwijl ze schreef lag haar pols op den scherpen rand der tafel.... Doch, nu beeft ze niet meer.... Ja tóch, nu wel, Maar o God, wie zou er ook niet gebeefd hebben van dien droeven kreet.
En in den hof groeit een moerbezieboom aan den muur, welke, bijna enkel schors, op hoogen ouderdom wijst, maar toch nog vruchten draagt; deze boom zou, volgens de overlevering, nog door Jacoba van Beieren zelf geplant zijn. Het slot moge de aanleiding geweest zijn voor het ontstaan van de nederzetting te Goes, de ontwikkeling en bloei der plaats was niet aan het kasteel te danken.
Jacoba blijft bij de deur staan, en omziende zegt ze als viel haar wat in: "Als dokter Helmond hem behandeld had dan zou het zoo erg misschien niet geworden zijn?"
Het is ook opmerkelijk, dat wij juist in dit gedicht van H. de vermelding van eene bron vinden in vs. 162: "als ic las." Naast het werk van HILDEGAERSBERCH plaatsen wij dat van DIRC POTTER als een ander type van veertiend'eeuwsche dichtkunst. POTTER, een Hollandsch edelman, diende eerst graaf ALBRECHT, later WILLEM VI, daarna Vrouwe JACOBA als secretaris.
"Misschien gaan de klokken hier niet zoo goed als op De Zonsberg lieve papa;" antwoordt Jacoba en geeft hem de medicijn. De vader gebruikt die stilzwijgend, en zijn oog rust weder op het schrift, waaronder August met reeds stervende hand zijn naam had geschreven, en waarvan de inhoud hem telkens herinnert aan die smeekende woorden van den gestorven pleegzoon: "Verzoening, vergiffenis."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek