Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juli 2025
Hij kon de stem van zelfverwijt, die zich telkens weer bij hem deed hooren, maar niet tot zwijgen brengen. Waarom had hij Geertje niet met 't kind thuis willen nemen? Waarom had hij haar alleen den last harer schande laten dragen? Bruine stond reeds boven op den heuvel te wachten. Jaap liep wat harder aan en was weldra boven. De lucht was grauw en de avond begon te vallen.
De gierige Jaap Jolles van K. en zijn zuster Grietje waren de eenige erfgenamen. Alle meubels en andere roerende goederen, die Heintje Harmsen hadden toebehoord, waren genommerd.
De kinderen gingen naar Friesland, de ouders werden ondergebracht met hulp van een dominee in Barneveld voor wie ds. Sikkel de gebroeders Musch een introductie- brief had meegegeven; dat moet ds. W.L. Korfker geweest zijn. Dat was het begin. Kort daarop gingen Jaap en Gerard zich nog intensiever met het helpen onderduiken van Joden bezighouden.
De woorden van ouden Jaap, welke Bart er, in den overmoed zijns geluks, zoo achteloos op had laten volgen: "Tenzij het beter voor ons is, dat Hij ons de bede weigere, zoo als Hij mij het sterfbed van mijn Guurtje deed, die ik niet weêr zal zien, vóór in de eeuwigheid " die woorden gingen te loor in een' zucht. En waarom?
En toen ze groot waren en vader in dienst was geweest en terug kwam en goed zijn brood had, als scheepstimmerman, nou toen trouwde hij met Marijtje; en toen hadden ze samen maar één vader en moeder; begrijp je? en nou heb jelui alleen je grootje, dat dubbel van jelui houdt." "O," zei Bart, "zie je nou wel. Jaap zei, dat het niet kon en moeder had het toch gezeid."
Hij had andere menschen van een schip gered en toen een stuk wrakhout tegen zijn hoofd gekregen. Toen was grootmoeder erg ziek geworden en toen kon ze niet meer loopen. Moeder en vader zeien altijd, we moeten maar heel lief voor grootmoeder zijn. Daar stonden Krijn en Jaap. Ze wenkten hem. "Moet u niet lezen, grootmoe," vroeg Bart.
Hij zou zijn eigen smart trachten te vergeten en alleen aan 't zieleheil van zijn kind denken. Arm kind, zoo jong nog en dan te moeten sterven door eigen schuld. Want 't Woord sprak waarheid: »de bezoldiging der zonde is de dood.« Zóó liep Jaap Boesveld te peinzen naast zijn bruine, die rustig de kar met plaggen voorttrok.
Geen der matrozen durfde het touw lossnijden. De kapitein schuimbekt van woede, zweert bij hoog en laag. Eindelijk snijdt hij zelf met een flinke jaap het touw door. In weinige oogenblikken zijn de dreigende roeiers uit het gezicht verdwenen.
Dientengevolge zou hij zelf voorlopig niet behoeven onder te duiken om werken in Duitsland te ontgaan: de mijnen waren "Kriegswichtig". Gerard en Dick voegden zich bij hem; zij moesten wel onderduiken, maar konden dan ook voortaan al hun tijd aan de NV wijden. Jaap nam contact op met de plaatselijke Gereformeerde predikant, ds. G.J. Pontier , die zelf ondergedoken Joden in huis verborgen hield.
"Ja, voor den staart en voor Bobbies neusje." "Jaap zegt, dat zijn poesje geverfd is, dat is heelemaal bruin, behalve zijn borst en zijn pooten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek