Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
Mijn zijden japon kan ik je moeielijk leenen, die zal ik zelf aan moeten trekken en buitendien...." "Buitendien zouden mijn beenen er dan ook een heel eindje uitsteken," zei Hedwig, terwijl zij naast Miss Hearty ging staan en lachend op haar neer zag. "Ik ben wel iets grooter dan u!" "Oneerbiedig kind! Maar hoe zullen wij raad schaffen? Dorothy zal ook niets hebben.
»Praatjes om ons om den tuin te leiden, man!" viel de Hopman in. »Maar weet, dat een stuk touw niet duur is en eene galg spoedig opgericht. Met verraders maken wij geen complimenten en voor hen bestaat geen pardon. Ha, daar komt de jongen. Wel, wat breng je mede?" »Het beste, wat wij hebben, Hopman, volgens uw bevel," zei Marten, terwijl hij de kannen op de tafel plaatste.
Wie moest die eventjes klaarmaken? Natuurlijk de engel Gabriël. "Luister goed toe," zei de Schepper, "hier heb je een zak vol met huizen en hoven en wegen, doe je best, en bederf 't landschap niet, want 't is een van de mooiste streken der aarde." "Wees niet bang," antwoordde de engel Gabriël, "dat zal ik wel in orde brengen." Hij keek na, of de zak goed gesloten was. Hij knikte 't kon niet beter.
„Kom eens hier, man! Hoe heet je?” roept eensklaps de baron, het verhaal van Dirk afbrekend. „No. 181; och, neen! Dirk de Vries,” is ’t verwarde antwoord. „Kom hier, kerel!” Do oude heer rijst van zijn stoel op en herhaalt zenuwachtig: „Kom dan!” Dirk aarzelt en ziet nu eens den ouden heer, dan weer de freule, verlegen aan. „Maar kom dan toch bij me!” De manke nadert.
Even tikt hij tegen z'n vuile pet. "Hoeveel krijg je nog van me?" "Tien stuivers, meneer." "Asjeblief." "Dank u vriendelijk." In het zwarte hokje waar hij aan 't werk is, wurmen twee halfnaakte kinderen. Het eene solt met een ouden schoen, het andere kauwt op een onherkenbaar voorwerp. Van achter walmt dik-warme lucht van vettig eten. "Gaat 't druk met het werk?" "Kan beter.
Zoek Windekind nu weer! 'Je wilt niet? Geloof je nu dan toch alleen in mij? Is het waar wat ik je verteld heb? Loog Windekind of ik? 'Hoor het kreunen! Zoo kort en zwak. Het zal gauw stil zijn. 'Zie maar niet zoo angstig om, Johannes. Hoe eer het stil is, hoe beter. Nu zullen er geene lange wandelingen meer komen, nu zul je niet meer naar viooltjes zoeken met hem.
Een glimlach vloog als een vluchtige zonnestraal over haar aangezicht, toen zij zeide: "Arm moedertje, zij kreeg den prins nooit. En nu sta ik hier met mijn Prins, midden in mijn koninkrijk! Het is bijna te goed voor mij. Ik verdien het niet. Herinner je je dat ik jou opofferen wilde toen Helle ziek was?" Een pijnlijke uitdrukking gleed over zijn gelaat.
"Het oogenblik lijkt me nu gekomen je in een geschiedenis in te wijden, die ons allen, behalve jou, bekend is. De geschiedenis namelijk van mij en mijn lotgenooten. Die is de volgende.
Nu ken je de staat der zaken. Nu ben je gewaarschuwd. Wees voorzichtig als je Potgieter ontmoet." Uijs had naar zijn vriend met diepe aandacht geluisterd. Geen enkel woord was onopgemerkt gebleven. »Frans," zei hij, »je verrast me onaangenaam. Je doet me innerlik ontroeren. Nimmer heb ik er naar gestreefd of gehunkerd, om aan het hoofd van de trek te staan.
Dan zul je altijd kalm en bedaard blijven te midden van den woedenden storm, onder het gefluit, van den dichtsten kogelregen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek