United States or Heard Island and McDonald Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Wij hadden slechts vergunning om te werven in het onafhankelijke deel der eilandengroep, en het deed ons leed, zonder er stil te houden, de bewuste baai te moeten voorbij varen aan de zuidkust van het eiland Isabel.
Fraai getroffen is deze reigerjacht, door eenen der baronnen aangelegd ter eere van Prins Willem V. Die heer op het witte paard is de Prins; die rijk gekleede dame naast hem, op den isabel, de overgrootmoeder van wijlen onze douairière.
Hij wreef zijn hand langs zijn voorhoofd, en kon geen woord uitbrengen. "Wat is er, Santiago?" vroeg tante Isabel vol bezorgdheid. Hij antwoordde met een zucht, en wischte zich een traan weg. "Om Gods wil, spreek toch! Wat is er gebeurd?" "Wat ik wel gevreesd had!" barstte hij eindelijk half schreiend los. "Alles is verloren!
De pastoor, dien je gisteravond hier gezien hebt, die jonge pater, is de nieuwe pastoor dien we daar nu hebben. 't Is een heilige." "San Diego staat haar beter aan, neef!" merkte tante Isabel op. "Bovendien hebben we daar een beter huis en het feest is op komst." Maria Clara had haar tante wel willen omhelzen, maar ze hoorde een rijtuig stilstaan, en werd bleek.
De kreten en knallen hielden aan, de vensters werden met gedruisch gesloten. Men hoorde 't geluid van fluiten, een schot van tijd tot tijd. "Kyrie eleison! Santiago, de voorspelling komt uit...Sluit de vensters!" kreet tante Isabel. "Vijftig groote donderpotten met twee genade-missen!" antwoordde Capitán Tiago. "Ora pro nobis!"
Ik zou bovendien graag zien dat u en Pater Dámaso 't bijlegden..." "O, daar is 't nog wel tijd voor!" antwoordde Ibarra met een gedwongen lachje, en hij gaf te kennen dat hij met de meisjes mee wilde gaan. Ze gingen de trap af. Maria Clara liep tusschen Victoria en Iday in. Tante Isabel volgde daarachter. De menschen gingen eerbiedig op zij, om hen door te laten.
Allengs trad weer een vreeselijke stilte in... Men hoorde de stem van den alférez, die hard loopende schreeuwde: "Meneer de pastoor! Padre Salvi! Komt u?" "Miserere! De alférez wil bediend worden!" riep tante Isabel. "Is de alférez gewond?" vroeg eindelijk Linares. En nu pas bemerkte hij dat hij nog niet ingeslikt had wat in zijn mond was. "Meneer de pastoor, komt u hier!
"Waar gaan jullie heen?" vroeg de broeder aan Maria Clara en aan tante Isabel, die op 't punt waren, om in een met zilver beslagen rijtuig te stappen. Padre Dámaso gaf op afgetrokken wijze tikjes met de hand op de wangen van het meisje. "Naar 't klooster om mijn goed te halen," antwoordde ze. "Aha, aha!
De oogen, nog zwemmend in tranen, schitterden met vroolijken glans. "Maar ben je nou van plan ons doof te maken, ketter?" schreeuwde tante Isabel. "Mevrouw", antwoordde de ex-seminarist plechtig, "ik heb 's hooren vertellen van een armen trompetter, daar ver in 't noorden aan de oevers van den Rijn, die alleen om zijn mooie getoeter getrouwd is met een rijke adellijke jonge dame."
We zullen 's zien wie verder komt, we zullen 's zien"... mompelde hij in gedachten, tot niet geringe verwondering van de beide vrouwen. Met gebogen hoofd en langzamen tred richtte hij zich naar de trap en ging naar boven. "Hij is zeker bezig met zijn preek van buiten te leeren?" zeide tante Isabel. "Kom, stap in, Maria, 't wordt zoo laat."
Woord Van De Dag