Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 mei 2025
Denk je dan dat je dochter zoo maar van aanstaande verwisselt, alsof ze een ander hemd aantrekt?" "Dat heb ik ook niet gedacht, Isabel. Don Crisóstomo is rijk...Spanjaarden trouwen alleen om 't geld...maar wat wil je dat ik eraan doen zal?
"Schrei maar niet, kindje," zeide tante Isabel onder 't zemen der glimmende spiegelvlakken, "ze zullen den ban wel opgeheven krijgen, ze zullen wel aan zijn Heiligheid den Paus schrijven...we zullen een groote gift aan de armen doen...Padre Dámaso heeft alleen maar een flauwte gehad...hij is niet dood!"
De kaars raakte op en ging uit, maar het jongemeisje bleef onbewegelijk op den grond, beschenen door de stralen der maan, liggend aan de voeten van 't beeld van Jezus' Moeder. Het huis werd allengs weer stil, de lichten werden uitgedaan, tante Isabel klopte nog eens aan. "Nou, ze is in slaap gevallen!" zeide ze luid. "Och, ze is jong, en heeft in 't geheel geen zorgen, ze slaapt als een rots!"
Toen de Castiliaansche krijgslieden door een strijd, die geslachten lang aanhield, langzamerhand stad na stad en district na district inplaats van provincie na provincie, heroverden, verdrong hun taal telkens in het kleine herwonnen gebied, die van hunne Arabische vijanden, totdat tenslotte de laatste vesting van de Mooren viel en zij geen vasten voet meer behielden op het Schiereiland. »Wel was het een harde oefenschool, die onze dappere voorouders moesten doorloopen als inleiding tot zoo menige roemrijke overwinning en tot verovering van de wereld,« zegt Martinez in zijn roman Isabel de Solis, »neergedrukt door hun harnas en met het zwaard in de hand, sliepen zij gedurende 8 eeuwen geen enkelen nacht rustig.«
De maagd van Delaroche kreeg ook niets: 't was een onbekende vreemdelinge, en tante Isabel had nog nooit van een wonder van haar gehoord. We weten niet wat er voorgevallen is bij de biecht van dien avond: wij eerbiedigen zulke geheimen.
"Maak u maar niet ongerust, dames, ik kan goed zwemmen," antwoordde een lang en tenger gebouwd jongmensch. "We hadden toch eigenlijk eerst naar de mis moeten gaan!" zuchtte tante Isabel, de handen ineenslaande. "'t Is nog tijd, mevrouw: Albino is op 't seminarie geweest, die kan straks in de 'bangka' wel een mis lezen," antwoordde een ander en wees daarbij op den lange en magere.
"En als Padre Dámaso hem niet vergeeft?" vroeg Capitán Tiago zacht. "Dan...moet Maria Clara 't zelf weten ...Padre Dámaso is haar...geestelijke vader. Maar ik geloof dat ze 't bij zullen leggen." Op dat oogenblik hoorde men schreden, en Ibarra vertoonde zich, gevolgd door tante Isabel. Zijn komst bracht een zeer verschillenden indruk te weeg.
Tante Isabel schreef het wonder toe aan de Heilige Maagd van Antipolo, aan die van den Rozenkrans, of ten minste aan de Virgen del Carmen, en op zijn allerminst, 't minste dat ze kon toegeven, aan Onze Lieve Vrouw van de Riem; volgens haar kon het wonder niet van elders gekomen zijn.
Wij hadden slechts vergunning om te werven in het onafhankelijke deel der eilandengroep, en het deed ons leed, zonder er stil te houden, de bewuste baai te moeten voorbij varen aan de zuidkust van het eiland Isabel.
Tante Isabel dacht na, schudde het hoofd en mompelde: "Groeien...wel groeien is grooter wonder dan zweten: we zweten allemaal, maar groeien doen we niet allemaal." "Dat 's waar, ja, Isabel, maar bedenk wel dat zweten, dat het zweten van hout dat voor de poot van een bank bestemd was, geen klein wonder is...Och 't beste zal wezen, de offergave aan de beide kruisen aan te bieden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek