Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 september 2025
"Houd je mond toch!" schreeuwt Beerencreutz; "nu halen ze ons haast in." En met zwiepende zweepslagen hitst hij Don Juan aan tot aanhoudend sneller vaart. "Zij zijn de wolven, wij zijn de buit!" roept Gösta. "Don Juan, mijn jongen, verbeeld je, dat je een jonge eland bent.
Haar hield hy in de armen, háár fluisterde hy toe: "wees gerust, edele dame van m'n hart, al die stommelingen zyn dood en byna begraven! Ik ben hier, ik, Wouter, die uw dorst naar kennis lesschen wil met m'n laatsten druppel bloed en 'n verhandeling over den wisselkoers... Zeg, Pieterse, of hoe heet je, houd m'n parasol wat over 't kind. De zon steekt zoo!
Daar was 't weer, dat nare van gisteravond: »Je komt in 't vak, in 't vak, versta-je, net als je vader. Met studie houd 'k me niet op!« Die woorden waren voortdurend in zijn ooren blijven naklinken. En ze kwamen nu ook weer dadelijk bij hem op. Er was als een nevel in zijn geest. Hij deed zijn oogen even dicht en toen weer open om te zien of 't weg was, maar 't was daar nog.
Daar klonk een luide jubelkreet uit den mond der kinderen; alleen de kleine Medische Jotape vroeg bezorgd: »Maar dan mag ik mijn pop toch meenemen? Alleen maar de oudste van allen, Atossa. Zij heeft maar één arm, maar ik houd van haar het allermeeste."
"Ach, conducteur! laat er mij maar uit, want ik houd niets van ongelukken!" riep een dametje. "Ik ben dood!" schreeuwde een Franschman, met drift uit de cabriolet springende.
"Ik zal toch wel het recht hebben, mijnheer Davies, om uit te gaan met wien ik verkies?" "Ja, natuurlijk; maar de afspraak om op het kasteel te komen was het eerst gemaakt; zult gij die niet houden?" "Natuurlijk zal ik die houden; ik houd altijd een afspraak, die ik gemaakt heb." "Goed, ik verwacht u dan te drie uur." Beatrice ging in een zonderling geprikkelde gemoedsstemming naar huis.
"Houd 'r af", beval de kapitein den roerganger. "Drie streken recht zoo, laat 'r zoo loopen!" Toen keerde hij terug naar zijn berekeningen en deed alles nog eens over. Het zweet liep van zijn gezicht. Hij kauwde op zijn snor, op zijn lippen, op zijn potlood, en staarde naar zijn cijfers als naar een spook.
"Is u gelukkig?" "Is uw man goed voor u?" "Houd u van hem?" "Hoeveel heeft uw japon gekost?" en zoo voort, precies als een troep kinderen, en als ge denkt dat ze niet meer weten te vragen, beginnen ze op nieuw. Er werd thee gepresenteerd, perzische thee in kleine kopjes, eigenlijk glaasjes.
Op-eenmaal werd het meisjen ernstig: Ik geloof dat je 'n goed kind bent, zeide zy, en ik houd veel van je... En ik! riep Wouter. O, Femke, ik heb altyd aan je gedacht in m'n ziekte ... als ik denken kon. Want ... in de koorts ... ik kan niet weten waaraan ik gedacht heb in de koorts, maar 't zal wel aan jou geweest zyn! En met de prent die ik voor je kleurde, heb ik gesproken alsof jy het was.
Ik heb alleen misschien spijt.... Waarover dan? Dat 'k zoo onweerhouden blijk heb gegeven, hoeveel ik van je hield.... Houd, hoop ik? Maar 'k dacht ook niet, dat je óoit zou weten.... Ja, daar heb je 't nou! Je blijft toch vrouw, 'n echte vrouw, en je verraadt je natuurlijk toch in zoo'n geval. Daar ben je vrouw voor.... Nee, hoor hem!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek