Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juli 2025
Spoedig verscheen de aanvoerder der Hoekschen. "Wat wenscht gij, Van Schaffelaar?" vroeg deze met luide stem. "Ik wil den toren overgeven op voorwaarde van vrijen uittocht voor mij en mijne ruiters!" riep Van Schaffelaar hem toe. Een hoongelach was het antwoord. "Honger en dorst, kruit en lood zullen u wel spoedig anders doen spreken, Van Schaffelaar!
Tegen dit alles gevoelde hij zich echter bestand; de aanvallen van de pers en het hoongelach van zijn politieke en persoonlijke vijanden zou hij zelfs kunnen verdragen, maar Effie missen, dat kon hij niet.
Alleen met den pastoor bleef zij, vlak onder de ramen, in haar levendig gesprek verdiept en 't was alsof een plechtig rituaal gebeurde: de boeren, daarbinnen, stemden met gebukte hoofden; zij stemden schuw en nederig als honden, zooals zij om de tafel van 't kasteel aanzaten of het sermoen van den pastoor in de kerk aanhoorden; en 't oogenblik daarna was alles afgeloopen en kwam 't Barontje glunderend naar buiten, hartstochtelijk schuddend de hand van meneer den pastoor en geestdriftig stijgend in het rijtuig, waar de koetsier al gauw de plaats ontruimd had, terwijl daarbinnen, in 't Gemeentehuis, een stilte van verslagenheid heerschte, alleen gestoord door het sarrend hoongelach van meneer François en het woedend getoorn van Plus-Que-Parfait.
Met opgeheven hoofd en helder klinkende stem weigerde zij ten éénenmale, om zijn bevel op te volgen en verweet hem op krachtige wijze zijne onridderlijke houding tegenover eene zwakke, onbeschermde vrouw. Limors begroette haar betoog met een schallend hoongelach. Wat kon het hem schelen, of hij zich in hare oogen onridderlijk gedroeg?
't Is het grauw, dat met dolk en spiets op zijn prooi wacht. Met hoongelach wordt het slachtoffer begroet. Op 't volgend oogenblik valt hij met honderd wonden ter aarde, en kleurt zijn bloed de straat! Zoo gaat het voort, van minuut tot minuut. Het eene slachtoffer volgt op het andere. De lijken stapelen op tot hoopen, het bloed vormt stroompjes.
Toen we de Kamer binnenkwamen, werden we door het hoongelach der Linkerzijde begroet." "Nu laat ze plezier hebben van hun motie. Ik zal Radzivil wel dicteeren wat hij er op antwoorden moet." Het viertal had nu de schermzaal bereikt. Boven den ingang wapperde de Czernovische vlag rood-wit-blauw, met een gouden ster in het midden. Zabern wees naar de vlag. "De ster is er nog," zei hij.
Bij zijn komst in de klasse werd het kind met hoongelach en lorre, kopjekrauwen, klontjesdief begroet en de leeraar .... lachte. De arme Jacques leed. Geheel ontdaan kwam hij thuis en snikte het uit. Van den leeraar had hij het niet kunnen dragen. De leeraar werd daarover onderhouden en bood zijn verontschuldiging aan door te zeggen: "Nu ja, de jongen had er zóó potsierlijk uitgezien."
Met deze woorden greep hij naar zijn zwaard en snelde op Agavin toe, deze echter week verschrikt terug en onder het daverend hoongelach van alle aanwezigen verliet hij ijlings door eene zijdeur het vertrek. Van alle kanten verdrong men zich nu om Tristan, om hem met zijne heldendaad geluk te wenschen en met luider stem verzochten de ridders hem om zich aan hen bekend te maken.
Blijf dan een ezel, jij ezel, die je bent, ezelachtige ezel!! En met een hoongelach glipte zij weg.... Vader, waarom huwen wij niet? Zoo klonk Charis' stem, een avond vol van zomerweemoed. Hare arm lag, blank, rond en meisjesjong over mijn nek, waar ik stond in de weide en speelsch met mijn bek de halmen en lang opgeschoten veldbloemen trok.
Maar Vrijdag zooals een stormige morgen komt na een stil-helderen nacht was weer onrustig, oproerig, mokkend. Hij voelde zich als weggeduwd, met hoongelach, in een put van gewoonheid en minne beslommering, als opgesloten, terwijl anderen samen-leefden. En plotseling in den namiddag schrok hij van een nieuw gevoel, dat vreemd-licht opsloeg naar zijn hoofd, hij wist niet waar vandaan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek