Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 mei 2025
Het wordt er het Aardsch Paradijs ge-eeten." "Oo!" riep Rozeke, die met de grootste belangstelling luisterde. En zij waagde de vraag die haar boven alles interesseerde: "En hoever es dan wel van hier, miester?" "Hoeverre?... hoeverre? Laat ne keer zien ... zeker wel vier a vijf onderd uren!" "Hoo!" zuchtte Rozeke, de handen in elkaar geslagen. "Ja, stellig," verzekerde de meester.
"'k Heb 't anders al lange ezeg" schreeuwt Henne, "maor't kan mie ok neet schellen, 'k komme toch wal bôven alles!" Noo zet ze de knikkers fijn op een heupken, hoo meer köpkes, hoo mooier, dan he'j ok nog meer kans dat ze melken mot. "Hier zal de kip wezen," zeg Batjen, en hé trök ne streepe adig kort bie de knikkers, zee da's 't kortste bie, da'i meugt liggen.
De menschen slaakten een "hóó!" van afschuw en angst. Maar Rozeke bleef koud en kalm. "'t Is zijn eigen schuld," dacht zij. "Hij heeft het arme beest mishandeld zooals hij mij ook zou mishandeld hebben, had hij nog gedurfd." En zij bleef met Meleken aan 't hek midden in de opgewonden menigte staan, stom, roerloos, star-kijkend met oogen zonder tranen, alsof het haar niet aanging.
Daar zag het zwart van menschen in de verte. "Hoo ie hoo!" schreeuwde vader en zwaaide met zijn pet. Een luid gejuich steeg op, uit de menigte. "Ze zijn gered," riep men elkaar toe. "De oude vrouw ook," zei Krijns moeder die vooraan stond en dadelijk Elsje aanpakte. Meteen staken allen de handen uit. Iedereen wilde helpen en grootje aanpakken. "Nee," zei vader, "dank jelui wel hoor.
Zijn stem is een diepe, als "ach ach" klinkende toon of een heesch "iïa"; bij het aanvallen van een vijand hoort men van hem den diepen toon "hoo". Van alle Zeevogels is hij de meest gevreesde; met geen zijner klassegenooten leeft hij in vriendschappelijke verhouding; alle Vogels haten hem; slechts de moedigste durven hem aanvallen.
Menheer is dood, en mevrouw is dood, en de jonge juffrouw het onderlaatst nog met me gevaren; maar ze zei temet geen gendag of genavend; en ik ben nou in me tweeënzeuventigste...! Hoo o o o h, jagertje! De lijn kan wel stuk met die horten! Hij mot nog langer mee as ik: as 't God blieft!" De Barbier. Omme den Heer J.D. van den Aanzett, Chirurgus te Monnickendam. Mijn waarde Collega!
Hoo o o ! roepen met twintig o's bij een brug; en hu u u u ! met vijftig u's bij een schoeiing... Heerlijk hé!" De goede eegade begreep juist niet al te veel van deze uitboezemingen, maar welke was hare ontzetting en afschuw, toen zij de oorzaak vernam! "Wat?" riep zij uit... "Jij met pakkies langs de deuren loopen; een karrepoesmus op je gepoeierde hoofd!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek