Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
Maar toen ze thuis kwam en de naaister haar allerlei mooie stoffen en nieuwe patronen liet zien voor eene japon, werd ze weer heelemaal vroolijk. Nu was het praten, zoeken, kiezen, overleggen geen gebrek. Ik weet niet, hoe lang dat wel geduurd zou hebben, als Hilda niet toevallig naar haar horloge gekeken had, dat op een tafeltje lag. Maar dat gebeurde 't wees juist even vóór twaalven.
Misschien heeft ook de roman Hilda van Suylenburg het zijne daartoe bijgedragen. Want moge een tendenz-roman bij een literair mensch niet hoog staan aangeschreven, aan dezen romanvorm danken wij niettemin grooten invloed op tot stand gekomen hervormingen.
En een mond, om te vragen? Neen, maar, nu moet ik lachen! Luister eens: weet je, hoe het kwam, dat Hilda nooit van uur of tijd wist, dat ze dus ook altijd en overal te laat was? Och, ze keek eenvoudig nooit op de klok, en vroeg nooit naar den tijd, omdat het haar niets schelen kon, hoe laat het was. Ze deed alles niet wanneer het tijd was, maar wanneer zij er lust in had.
Daar op eens ging de deur open en Hilda trippelde haastig naar binnen. "Dag, mijne lieve, beste peettante," riep ze, "o, ik durf U haast niet aanzien, zoo schaam ik me, dat ik U zoo lang heb laten wachten. Wat zult U toch wel van me gedacht hebben!" Nu, de fee was te goedhartig om dadelijk te zeggen, wat ze wel gedacht had. Ze zei alleen: "Nu, als 't je maar spijt, kindlief, dan is 't ook goed.
Maar tik, tik, tik, tik! waarschuwde het horloge. "Neen maar, dat gezeur is niet om uit te staan," riep Hilda nu. "Zóó laat ik niet den baas over me spelen, hoor! Hier Papa, steek U dat vervelende horloge maar in Uw' zak. Misschien houdt het zich dan stil." Maar ja wel!
Neen, hoor eens: kijk jij maar gedurig eens naar den wijsvinger van je kleinen vriend en luister naar zijn stemmetje. Zorg, dat het stemmetje nooit weer eene stem behoeft te worden. Dan maak je jezelf en anderen gelukkig. Dag, lieveling!" Toen kuste de fee Hilda op 't voorhoofd en..... Hilda wreef zich de oogen uit, omdat ze niet gelooven kon, wat ze nu zag.
Wel eene netjes gedekte tafel daar had de knecht voor gezorgd maar geene Hilda, om hare peettante op te wachten en te verwelkomen! "Wel zeker! net iets voor Juffertje Te Laat," bromde de fee. "'t Zal me toch eens benieuwen, wanneer het haar belieft te komen." En verdrietig ging ze in een grooten armstoel zitten. Waar was nu Hilda!
Worden deze brug-, weg- en putgeesten niet herdacht, dan nemen zij het den feestvierenden kwalijk, en zal er een ongeluk gebeuren. Alzoo luidt 't volksgeloof! Waar dit zijn oorsprong heeft, weet ik niet precies. Hoe vindt ge dit alles, Hilda? Een vriend van ons zegt terecht, het Javaansche volk is een volk van sprookjes en herinneringen.
Ik vind beter van niet, één brief gepubliceerd is genoeg, en die van Nellie geeft volle licht op de zaak. Weer iemand anders vroeg mijne toestemming tot het plaatsen van een brief van me over eene Javaansche bruiloft. Hilda de Booy is het dochter van den heer Charles Boissevain, directeur van het Algemeen Handelsblad.
De voeten deden haar zeer in de dunne schoentjes, de koude nachtwind blies haar om 't hoofd en door haar luchtig balkleedje. De menschen voor de vensters en de deuren keken haar verbaasd na en vroegen elkaar af, wie toch die dame in balcostuum wel wezen kon. Maar Hilda lette nergens op: ze liep maar voort, altijd voort. En onderwijl dreunde het door de lucht: boem, boem, boem!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek