Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 november 2025
Men gaf heur versch water, hetwelk zij gretig dronk, met den beker tusschen heure tanden, als een hond doet met een been, zonder hem te willen loslaten. Vervolgens gaf men heur nog water, en zij wilde er van dragen aan Joost Damman, maar de beul rukte heur den beker uit de hand. En zij viel slapend ten gronde, als een blok lood. Toen riep Joost Damman met woede: Ik ook heb dorst en heb vaak.
Wat een rommel! sprak zij binnensmonds; en zij borstelde zittend heure haren uit, golvend en aschblond, om daarna van een grooten kwast een sneeuw van poeder op haar armen te doen vallen. Dien kwam terug, ademloos, en het hoofd schuddende met een goedigen glimlach. Dien, witte lakens en tulle, gauw! riepen Freddy, Marie en Paul tegelijkertijd.
Uw roemrijke regimenten, wier lof gij door heel de wereld verkondigdet, uwe schepen, wier naam alleen uwen overmoed schetsen, bleven zeven maanden lang Haarlem beschieten, een zwakke stede, door heure poorters verdedigd.
En de hare vermeerderde iederen dag, meende zij... neen, kon niet meer vermeerderen, kon het niet meer! Geen wensch meer, geen overpeinzingen meer over haar toekomst; vanzelve zou zich die ontrollen, een verschiet van glans en goud! Niets dan de stilte van dat meer, waarin heure ziel gegleden was, niets dan de rust en de liefde van die blauwe extaze vol zaligheid!
Neen, neen! antwoordde hij en hij schudde driftig het hoofd. O, neen! Ik hou niet meer van haar. Zij richtte met heure hand zijn gelaat op en zag hem lang in de oogen. Waarom ben je nu anders dan vroeger? vroeg zij verwijtend, als ried ze dat hij geen waarheid sprak. Waarom ben je zoo stil en heb ik kunnen merken, dat er iets was, dat je me verborg?
Eline was in snikken uitgebarsten en bleef aan heure voeten liggen. Jeanne poogde haar op te richten. En waar zij Eline voelde, voelde zij haar steenkoud en druipend van de regen. God! Eline! Wat heb je gedaan? Wat is er gebeurd? Je bent zoo nat.... zoo nat.... overal nat en koud. Mijn God! Eline! Zij voerde Eline, die wankelde, in het kantoortje van Frans, en zette de lamp neêr.
Vervolgens trekken wij er op los, met wuivende vendels en onder 't geschal van tamboerijnen, pijpen, schalmeien; zingend, dansend en drinkend, rijden wij in vollen draf de groote baan op, die naar het galgeveld of naar de vrijheid leidt! Ik wil u helpen, sprak Thomas Utenhove. Maar de vrouwlieden en dochteren zullen heure mannen en minnaren willen volgen.
Maar hij antwoordde niet, want hij had het te druk met heure bevende vingeren in de zijne te drukken en, met de lippen, de heete tranen te wisschen, die uit Nele's oogen vielen als de dikke droppelen van een stormregen. In dien tijd weigerde Gent, de edele stad, haar aandeel te betalen in de bede, die haar zoon, keizer Karel, heur vroeg.
Niets! antwoordde zij bijna stervend in heure weelde; niets, laat me.... ik ben zoo.... zoo gelukkig! En zij weende in zijne armen. Men stond op de Horze vroeg op en ging er vroeg naar bed, en de dagen vlogen om. Men leefde er, een paar regenachtige dagen uitgezonderd, in de buitenlucht, vooral de kinderen, die, met goed weêr, slechts binnen waren om te eten of te slapen.
Wij watertandden, de snijdende koude ten spijt, en Kees prevelde gretig starend: »En wij krijge maar zóó'n stukkie vlees' bij de door-me-kaar.« De rijke boerendochter bleef alleen. En intusschen omzwierven haar heure armere zusteren, allen met branie en met soldaten, en in iedere hoek van de ijsbaan wist men weer nieuwe rijkdommen aan levende eetbaarheid te verluiden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek