Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 november 2025
"Ik houd mij niet op met uw geteem; maar valsch spel speel ik zelfs den duivel niet. Wat ik zeg dat ik doen zal dat doe ik. Dat weet gij wel, Daniël Haley." "Ja wel, ja wel; dat zeide ik ook, Tom. En als gij mij maar beloven wilt dat gij den jongen over een week voor mij gereed zult houden, waar gij maar zelf verkiest, is het al wat ik eisch." "Maar nog lang niet al wat ik eisch," hervatte Tom.
"Zooals gij gezegd hebt, de Heeren Staten zullen tusschen ons beslissen en over ons oordeelen. Wat mij aangaat, ik schroom het oordeel van mijne meesters niet." "Ik ook niet," hervatte Tromp, terwijl hij De Ruyters boord verliet. "Ofschoon," mompelde hij half verstaanbaar, "de lieveling wel gelijk zal krijgen en de arme aanhanger van het Prinsenhuis achterstaan!"
Dit zeggende, hervatte hij zijn onrustige wandeling door de kamer; en Rebekka, bespeurende, dat alle pogingen om haar vader te troosten, alleen dienden, om nieuwe klachten uit te lokken, zag wijselijk van hare onnutte moeite af; een voorzichtig gedrag, dat wij allen troosters en raadgevers in soortgelijke gevallen ter navolging aanbevelen.
"Hopeloze liefde, myn Heer Blankaart; ik bemin Juffrouw Burgerhart; en ben overtuigt, dat zy myne Vrouw niet worden kan." "Wel, voor haar dan een ander, die u beter lykt:" hervatte hy. Ik. Daar kan ik niet aan denken. Hy. Nu, 't is nog vroeg in 't Gasthuis; doch op Saartje moet gy geen staat maken.
Wat zegt gij Tom?" "Wij moeten van nacht nog de rivier over," zeide Tom. "Maar er ligt hier geene boot," liet Marks daarop volgen. "En het ijs kruit geweldig. Zou het niet gevaarlijk zijn?" "Daar weet ik niet van, maar alleen dat het gedaan moet worden," antwoordde Tom beslissend. "Maar toch," hervatte Marks onrustig. "Ik weet niet." Hij stond op en ging naar het venster.
»Dat kunnen we niet verzekeren," hervatte Sarel Cilliers; »om die reden vragen we u, uw beslissing uit te stellen, totdat wij de zaak morgen in de Krijgsraad ter sprake zullen hebben gebracht. Wij willen intussen van ieder partij afzonderlik de verzekering trachten te krijgen, dat als de Krijgsraad beslist hiertoe over te gaan, allen zich dan zullen onderwerpen.
"Het zijn koeroekoes, nietwaar?" "Ik zou wel zoo graag een parelhoen of een korhoen gehad hebben," antwoordde Pencroff; "maar zij zullen toch ook lekker zijn?" "Zij smaken uitmuntend, hun vleesch is zelfs zeer fijn," hervatte Harbert. "En, zoo ik mij niet vergis, kan men ze gemakkelijk naderen en met een stok dooden."
"Achttien jaren, Uwe Hoogheid," antwoordde Pieter. "Dan ben je mij vooruit," hervatte de Prins. "En ik hoor, tot mijn genoegen, dat mijnheer de Luitenant-admiraal over je tevreden is." "Wie zou niet oppassen, als hij zulk een voorbeeld voor oogen heeft, als onzen Luitenant-admiraal!" zeide Pieter. "Daarin heb je gelijk," antwoordde de Prins. "En hoe vaart je oom, de stuurman Klaas Dirksz?"
"Vraag mij daarnaar niet, Ulrica," hervatte Cedric, op een toon, waarin smart met afschuw vermengd was; "deze sporen laten zulk een overeenkomst over, als die van iemand, die uit het graf verrezen is, als een booze geest het doode lichaam bezield heeft."
Willem begon opnieuw te schreien, zei eindelijk: "ja!" en toen de vriendelijke man hem vroeg hoe dat gekomen was, vertelde Willem weer de heele geschiedenis. "Zoo, zoo!" hervatte de oude man, "zit de vork zóó in den steel? En nu heb je vanmiddag zeker vacantie?" Willem durfde niet liegen en eindelijk kwam het er uit, dat hij stilletjes uit school wilde blijven. "Dat is goed!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek