Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 oktober 2025
Met rustig hoofd overwoog Gerard zijn kansen. Na eenige maanden mompelde men, dat de heer de overwinnaar was. Nooit vergiste hij zich in het aantal, troeven, dat nog over was, op het rechte oogenblik kondigde hij een twintig of een veertig aan, zonder ooit een vrouw of heer voor den tijd weg te geven. Het was de beurt van mageren Hein, om zijn goudstukken te betalen.
Marten had echter van dien tijd gebruik gemaakt om tweemaal per dag bij onzen ouden meester ter les te gaan, en daar die jonge schipper Piet Hein hem zoo nadrukkelijk verzekerd had, dat er vast een kapitein uit hem groeien zou, als hij maar wakker leeren wilde, zoo deed hij dubbel zijn best.
Hein was heel geheimzinnig bezig, in een schuurtje; elken dag kreeg hij een standje op 't appèl, omdat hij telkens verscheen met roode verf op z'n uniform, en stijfsel in z'n haren. Eindelijk kwam hij op een dag trotsch de cantine binnenloopen. Hij zwoegde onder een torenhoog toestel, dat knalrood geverfd was.
Wat mij betreft, ik ben hier aan boord zooveel als schipper en ik heet Pieter Pietersz. Hein, als je 't niet en weet! En nu, zoekt wat te doen, ik wil je groeten; want ik heb ook mijn werk! Adjuus!" "Wat 'n aardig man is dat! Die lijkt me!" zeide Marten. "Dat wil ik wel gelooven," antwoordde ik.
Ik wijs nog op enkele voortreffelijke bladzijden in "Anna Rooze" de heldin met haar vader, den zeeofficier, bij het graf der jong overleden moeder; de beschrijving van den storm, die uit het Overmaassche zich verheft en Rotterdam teistert alles voortreffelijk werk, evenals de teekening van de fabriek in "Hanna de freule", als Hein Pronk, de stoker, nieuwe kolen in den vuurgloed werpt en het dreunend gerucht der werktuigen elk ander geluid onhoorbaar maakt.
En wat denk je, Dominé, dat Heintje daar op zei? Dat was het ook, zei ik, want dan waart gy een ondeugende Jongen: maar ik zie nu wel, dat gy een braaf kind zyt. En ik troostte hem weêr zo wat: en zoo kwamen wy aan boord, met de sloep. Daar kwam Janmaat en Ceesneef op de proppen: "hier, Hein, wat dit en dat! de valreep! daar is onze Kadet Redelyk; met zyn Vader."
Toen hij verdwenen was gedroeg Pluizer zich weer zeer buitensporig. Hij sprong over stoelen, buitelde over den grond, kroop op de kast en den schoorsteenmantel en voerde halsbrekende kunsten uit in de open vensters. 'Dat was nu Hein! mijn goede vriend Hein! riep hij, 'vond je hem niet aardig? Een beetje leelijk en knorrig van uitzicht.
Van iedereen wil hij leeren van den Ammiraal af tot den kajuitswachter toe. Hij is niet zoo trotsch en eigenwijs om te gelooven, dat hij alleen alles weet! En dat behoort zoo! Zoo deden Piet Hein en Tromp ook. Zoo doet Witte Cornelisz. De With niet altijd en dat is zijn ongeluk.
Belle hollandaise!" en, rammelend met een paar vijffrankstukken in den zak: "Coquin de mari! C'est monsieur Bassot qui rira le dernier, hein!" Jacoba Van Barneveld weet niet dat August en Eva zich reeds op hun terugreis bevinden. Ze heeft uitgerekend dat er nog twaalf volle dagen vóór hun thuiskomst moeten verloopen. Op haar schrijftafel ligt een blad papier gereed. Ze moet August schrijven.
"Met uw verlof, kapitein," hernam ik, "toen 'k de Aeölus naderen zag, was hare vlag nog niet te halver steng! Ik heb haar zien neêrhalen!" "Dan is onze brave Ammiraal ook pas gesneuveld!" sprak Hein. "Een wakker man verloren!" "De overwinning is te duur gekocht!" bromde de kapitein en naar de davids gaande beval hij de sloep neer te laten. Kort daarop roeiden wij weer naar het Ammiraalschip!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek