Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 april 2025
Den 16en April moest men den van de kust af aan afgelegden weg op niet minder dan honderd mijlen schatten. Indien Harris niet verdwaald was, en hij verzekerde dit zonder aarzelen, dan was de hacienda van San-Felice niet meer dan twintig mijlen verwijderd van het punt waar de halte dien dag gehouden werd.
"Maar welke dieren zijn het toch?" vroeg Dick Sand, die het zich tot wet maakte den Amerikaan te ondervragen en te doen spreken, terwijl deze zich trouwens nooit liet bidden om hem te antwoorden. "Het zijn antilopen, mijn jonge vriend," antwoordde Harris. "O! wat zou ik ze graag eens zien!" riep Jack. "Dat zal moeielijk gaan, mijn ventje," antwoordde de Amerikaan, "zeer moeielijk!"
"Hebt gij niet gezegd, dat uw naam Harris was?" zeide Simeon tot Eliza, weder binnenkomende. Rachel wierp snel een blik naar haren man, terwijl Eliza met bevende lippen "ja" antwoordde, daar zij vreesde, dat er misschien een prijs voor haar was uitgeloofd. "Moeder," zeide Simeon, Rachel roepende, terwijl hij weder naar het achterkeukentje ging.
"Dat is een aandenken van Mijnheer Harris," zeide hij: "veertien dagen geleden kreeg hij in het hoofd om mij dat te geven, omdat hij geloofde, zeide hij, "dat ik wel eens zou beproeven om weg te loopen." Het ziet er aardig uit, niet waar?" voegde hij er bij, zijn handschoen weder aantrekkende. "Ik verklaar u, het bloed stolt mij als ik er aan denk uwe omstandigheden en uw gevaar!" zeide Mr.
Harris en Negoro stonden beiden op, toen het geluid, dat reeds eens de aandacht van den Portugees getrokken had, zich weder deed hooren. Het was een geruisch tusschen de stengels van de hooge biezen aan den oever. Negoro bleef staan en greep de hand van Harris.
"Zooals je zegt, Harris." "Arme jongen!" "Nu wachtte ik wel altijd op een gelegenheid, die zich maar niet voordeed, toen de Pelgrim, een walvischvaarder, in de haven van Auckland binnenviel." "Is dat het vaartuig dat op de kust van Angola gestrand is?" "Hetzelfde, Harris, en dat waarop Mevr. Weldon, haar kind en haar neef den overtocht zouden meemaken.
Het bosch was somtijds moerassig en overal met dunne waterstraaltjes doorsneden, die door de kleine rivier gevormd werden. Eenige dezer beken waren wat breeder, en konden slechts op sommige plaatsen doorwaad worden. Langs haar oevers groeiden bundels biezen, waaraan Harris den naam van papyrus gaf.
'k Heb dikwijls gedacht dat je misschien onaangenaamheden gehad hadt met de Engelsche kruisers en dat ze je opgehangen hadden!" "'t Heeft niet veel gescheeld, Harris." "'t Zal je nog wel eens gebeuren, Negoro." "'k Dankje zeer!" "Wat zal 'k je zeggen?" antwoordde Harris met wijsgeerige onverschilligheid, "'t is een van de kansen van 't vak!
Onmiddellijk vlogen een dozijn bevallige gazellen, met kleine puntige horens bliksemsnel voorbij. De helroode kleur van hun haar teekende zich als een vurige wolk tegen het geboomte af. "Ik heb het je wel gezegd," zei Harris, toen de leerling zijn plaats weder innam.
"Dick Sand zal het zich zeker nog niet kunnen begrijpen en misschien zal hij 't wel nooit begrijpen," antwoordde Negoro; "maar 'k zal je vertellen wat er gebeurd is, Harris, en als je wilt kan je 't hem wel overbrengen." "Hoe dan?" antwoordde Harris. "Zeg op, kameraad, zeg op." "De Pelgrim," hernam Negoro, "zette koers naar Valparaiso.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek