United States or Cocos Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
De mooie winkelstraten, met schitterpracht van uitstallingen, de stille ouderwetsche buurten, met groote, donkere, deftige huizen en indrukwekkende kerken, de vuile krioelende voorstad met lange, rechte straten vol grauwe arbeiderswoningen en reusachtige fabrieks-gebouwen, ze reden 't alles zoo gemakkelijk af en langs, in telkens afwisselende belangstelling voor in-en-uitstijgende reizigers, tot zij weldra heelemaal buiten waren, midden in vuilnis-terreinen met half-gesloopte werven en loodsen, waar de tram eindelijk stilhield en zij verzocht werden om uit te stappen.
En zij redeneerde voort over het kindje. Als er een kindje kwam, wat dan? Dan zoû 't voor vader niet meer om uit te houden zijn. Ten eerste het voortdurend geschreeuw van het kindje, later zijn vermoedelijke wilde speelschheid, ten tweede de onmogelijkheid voor haar, om zich verder veel met haar vader bezig te houden. Dit zoû dan heelemaal onmogelijk worden.
"Achter u, op de plank." "Heb je Snorre nu heelemaal uitgelezen!" Abraham hief de armen op, alsof hij zich tegen een pak slaag verweren wou. "Ja, ik zal je krijgen, jou ellendige Griek," riep Mevrouw Lövdahl, en wierp zich op hem, om hem aan zijn haar te trekken; maar Abraham verweerde zich met armen en beenen, en kleine Marius lachte, tot hij bijna onder de tafel rolde.
Er is toch immers niets dat je hindert?" "Och lieve mama, laten wij er nu maar niet meer over praten. Het is heel kinderachtig van me om zoo zenuwachtig te zijn. Maar het is waar, ik voel me eigenlijk al lang een beetje zwak en op. De zeelucht zal mij wel heelemaal weer opknappen, heusch. Het komt alleen, omdat...." "Nu, omdat?" "Och neen, laat ik het u maar niet zeggen.
Hij voelde, waarom het kind niet antwoordde, en waarom er nu een stroeve trek om haar mondje kwam. Lees je veel? vroeg hij verder. Neen, ik heb maar één boek. Dat is nog van háár, en ik ken het heelemaal van buiten. Maar het molenrad vertelt me verhaaltjes. Dat denkt het tenminste, want eigenlijk maak ik ze zelf. En ik vertel het beekje ook wel eens wat. Dat heb ik daareven gehoord.
Daarna ging hij verder, en 's avonds toen hij weêr hongerig werd, wilde hij zijn tafellakentje eens op de proef stellen; hij legde het uit, en zeide: »nu wensch ik, dat je weêr met lekker eten gedekt wordt,« en hij had niet uitgesproken of er stonden vele schotels op met het heerlijkste eten, zoodat het heelemaal vol was. »Nu merk ik in welke keuken er voor mij gekookt wordt; jij zult mij liever zijn, dan een berg zilver of goud!« Want hij zag wel, dat het een »tafeltje dek je« was.
Want anders die gedachte was 't die als een vlijmende pijn door zijn ziel getrild had en hij had dat voor zich gezien als een visioen anders zou Edward hem uit den weg gaan loopen, dan zouden Edward en zijn andere vrinden, die vroolijk waren en echt-jong, elkaar ontmoeten en lachen samen en hij, Bernard, zou er uit raken, en hij zou heelemaal, heelemaal alleen zijn.
Bij haar is het heelemaal liefde en leven geworden. Het is individualisme geworden en daardoor juist kan zij waarlijk proletarische poëzie maken. Het is bij haar niet meer geestelijk of gedachtelijk, het is doorvoeld, en juist daarom is zij de socialistische dichteres in Holland. Neem Adama van Scheltema.
"En wees toch niet zoo flauw met je madame la baronne! Dat ben ik heelemaal niet...." "Maar je zult er toch op lijken, als je later op het kasteel woont." "Och wat, kasteel! Het is heelemaal geen kasteel, het is een heel gewoon huis!" "Maar...." "Toe, stil nu," zei Cécile op gebiedenden toon. "Is het een brief van Miss Piper, Elsje? En vindt ze het niet naar, dat ze nu al een jaar van ons weg is?"
Op zoo'n vraag had de koning nu al heelemaal niet gerekend, ja, hij had er niet eens aan gedacht, dat de prinses hem iets zou kunnen en durven vragen. Hij was er verbluft van en stotterde: "'t Spijt me, 't spijt me, geachte prin-prinses, maar op den doe-doedelzak, daar kan ik niet op spelen."
Woord Van De Dag