Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
Een kreet ontsnapte miss Campbell. Zij strekte haar beide armen ten hemel uit. De schitterende dagvorstin, achter dat gordijn van dampen verborgen, schoot geen enkele harer stralen op het eiland af. Jona, buiten den direkten uitstralingskegel gelegen, was door een breede schaduw omsluierd. Maar die groote schaduw verplaatste zich. De zon verscheen weer in haren vollen glans.
Zoo'n twee poesjenellen heb ik nog nooit op 't Vlaamsch theater gezien. Zij vleide zich in haar hoekje, kruiste de armen op den kabas en sloot de oogeen. Even had de trein gestopt joeg nu weer voort, rusteloos voort door den nacht. Het licht door een gordijn getemperd schemerde vaag over de slapende Mie, de knikkendebollende Madame, den heer en de twee dames.
Ziet ge daar dien rotsachtigen muur en die ruime grot, waarvoor de wijngaardranken als een groot, groen gordijn hangen? Daardoor zullen we er inkomen! Wikkel u in uw mantel; hier brandt de zon, maar nog een schrede verder, en het is ijskoud. De vogel, die daar voorbij de grot heenvliegt, heeft zijn eenen vleugel buiten in den warmen zomer en zijn anderen binnen in den kouden winter!» «Wel zoo!
Toen de dokter haar zoo goed mogelijk troostte, woei een windvlaag door het openstaande raam een geel blad van den boom op de binnenplaats op het bed der zieke. Francine schoof het gordijn weg en zag, dat de boom heelemaal kaal was. "Dat is het laatste," mompelde zij en legde het blad onder haar kussen. "U zult morgen pas sterven," zeide de dokter tot haar; "u hebt nog een nacht voor u."
Hallo, hier! Een bediende trad naar voren. Laat mijn Arabieren binnenkomen! De man trok het gordijn in het midden der tent open, waardoor een groepje paarden zichtbaar werd, die een oogenblik aarzelden en staan bleven, alsof zij niet zeker waren van de noodiging. Komt, zeide Ilderim, waarom blijft ge staan? Wat heb ik dat niet het uwe is? Komt, zeg ik. Zij kwamen langzaam nader.
En daarna werd de tocht door de wildernis weder hervat en meer en meer werd het woud ondoordringbaar, dicht struikgewas en een gordijn van slingerplanten versperden overal den weg en de messen moesten duchtig dienst doen.
Betsy huiverde in haar peignoir; zij wilde denken, maar zij vermocht het niet te doen, want telkens doemde het feit in haar op, dat Eline Otto geschreven had... De tijd kroop langzaam voorbij, en Betsy hoorde het één uur, hoorde het halftwee slaan in de keuken, onder Eline's slaapkamer... Toen stierf het gekreun achter het roode gordijn weg ... Betsy stond op, en zag er even achter; het scheen dat Eline sliep, zij lag roerloos met gesloten oogen... Langzaam en voorzichtig verliet Betsy de kamer.
Alweer moest zij een paar bedienden langs, eer het gordijn achter haar dicht viel. Zij had slechts even den tijd om onder den indruk te komen van de zacht-lila tinten van behang en meubileering en van den viooltjesgeur, die in het vertrek hing, want heel spoedig hoorde zij in hare nabijheid de stem der barones tot den knecht zeggen: "Zorg dat ik niet gestoord word."
De Majoorske trok het gordijn ter zijde en wees naar beneden in den hof. "Heb ik je geleerd te schreien en te jammeren?" vroeg zij. "Zie, de plaats is vol menschen. Morgen is er geen enkele kavalier meer op Ekeby." "En komt mevrouw dan terug?" vroeg het meisje. "Mijn tijd is nog niet gekomen," zeide de Majoorske. "De straatweg is mijn huis, een sloot mijn bed.
En nu gij als volwassen lid van de gemeente toetreedt, hoop en vertrouw ik zeker, dat gij ons ouderen tot vreugde en stichting zult worden en voor de jongeren een goed en navolgingswaardig voorbeeld." Dit nu was iets volstrekt ongehoords! De kapelaan, Pastor Martens, grinnikte wat achter het groene gordijn in de predikanten-bank, en de geheele gemeente luisterde aandachtig.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek