Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
Hij glimlacht, André: hij gluurt even naar mij, Ik weet het: hij werkt met halve kracht. Hij zoû den Leeuw dadelijk hebben, op zijn rug, als hij, André, het verkoos. Hij werkt en schudt en hijgt. ... Mooi zoo: hij truqueert goed. ... In het publiek wordt gewed. Wedt maar op, oude jongens, maar weet, dat de duc de Voorzienigheid was! André doet zelfs de verboden trucs!
Het meer glimlacht, zijn oevers glimlachen; de wijnstok krijgt zwellende druiven; stoombooten met wapperende vlaggen jagen voorbij, plezierbootjes met hun gezwollen zeilen vliegen over den waterspiegel als witte vlinders; de spoorweg over Chillon is geopend en voert diep het Rhônedal in.
Het valt Jan Kloppers, zijn zoon op, dat hij zoo moeilijk van het paard komt, maar de grijsaard glimlacht even en zegt: »Het afstijgen gaat toch zoo vlug niet meer als zestig jaar geleden." »Nu Lena," gaat hij voort, »wij gaan vertrekken, dochterke! Het ga u goed! En u ook Charles!" Hij zegt deze eenvoudige woorden op zoo'n bizonderen, teederen toon.
Zij voelt Willem's hand op de hare; hij glimlacht haar bemoedigend toe. "Het zal nu niet lang meer duren, moedertje!" Nu hebben zij toch werkelijk iets gehoord. "Maatje!" Ze is reeds bij hem. "Wel, hoe gaat het?" vraagt zij vroolijk. "Ik heb honger." Welk een muziek! "Goed, ventje. Een eitje dan?
De schilder glimlacht; doch antwoordt voor 't oogenblik niets, of liever, hij antwoordt op duidelijker wijze dan hij 't met den mond had kunnen doen: hij spreekt alleen 't woord range!
De oude man ziet haar aan met dichtgeknepen oogjes, glimlacht alsof hij denkt: "dat kon je nog tegenvallen," en antwoordt: "Neem jij hem bij je in huis, juffrouw Ram; hij kan je al gauw in de hand komen met boodschappen doen." "Ik? Geen gedachte. Mijn eigen jongens worden haast groot genoeg. Waarom neem jij hem niet, Strijkman?
"En ik zou, met zoo iets in mijn bezit, niet een poging wagen, om haar nog eens te zien, eer ik vertrek?" zegt Guy stoutmoedig, het briefje met de zorg van een minnaar in zijn wambuis stekend. "Gij zult u althans door mij niet laten weerhouden," glimlacht de schilder. Daarna vervolgt hij ernstig en plechtig: "Maar laat ik u een goeden raad mogen geven.
Radoïtza, wien de marteling niet deeren kon, kan aan deze betoovering geen weerstand bieden; hij ziet haar aan en glimlacht; maar het jonge servische meisje, verrukt en tevens bedroefd over haar zegepraal, laat haar zijden zakdoek op het gelaat van Radoïtza vallen, opdat de andere meisjes den glimlach van den haidouk niet zullen zien.
Rudy had er wel verstand van, de roeiriemen te gebruiken. De roeiriemen grepen als vinnen van een visch in het water, dat zoo buigzaam en toch zoo sterk is, dat een rug tot dragen en een mond tot verslinden heeft, dat vriendelijk glimlacht, de zachtzinnigheid zelve is, en toch schrik inboezemt en sterk tot verbrijzelen is.
Deze verschijnt weldra; zijn sympathiek gezicht van schoonen grijsaard, omlijst door een langen, witten baard, glimlacht, terwijl hij mij hartelijk begroet. Wij praten nu eens in het Grieksch, dan in het Fransch, dat mijn gastheer vroeger een weinig heeft bestudeerd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek