Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 8 juli 2025


"Dat is alles zeer naar mijn zin, sir! want precies zoo ben ik het tot nu toe gewend geweest," verzekerde de man, die zichtbaar verheugd was, dat hij zoo dadelijk geplaatst werd. En nu voegde hij er bij: "Ik heb nóg een klein verzoek aan u, sir! voor mijn reisgenoot. Zou u ook voor hem misschien eenig werk hebben?" "Wat soort van werk?" "Om het even wat, sir!" antwoordde de andere bescheiden.

Wat is u goed, mevrouw Groote!” „Zie je, Walten, daar spreekt nu ’t artistenbloed,” zegt de Directeur; en tot mevrouw Groote gewend, voegt hij er bij: „Juffrouw Andrée is minder toeschietelijk geweest; ze heeft nog niet toegestemd.” „Wel! wel!” antwoordt mevrouw Groote met een zweem van hatelijkheid in haar stem. „Nu, zoo’n grrroote artiste mag haar kuif ook wel opzetten.

"Wat heeft deze pocherij der Isegrims te beduiden? Wij zijn er aan gewend. Waarom zou ze ons nu verwonderen als iets nieuws?" "Het zijn de Isegrims niet meer alleen", hernam Isaac.

Na Wronsky aldus zijn afscheid te hebben gegeven, ging hij tot Anna gewend voort: "Wat treft het goed, dat ik juist een half uur vrij heb om u af te halen en mijn teedere zorg te toonen," liet hij er op schertsenden toon op volgen.

En alleen door deze wijze van analyse maakt zij wezenlijke vorderingen en worden de betreffende onderwerpen nooit verward maar volkomen doorgrond. Ongelukkig is men bij de natuurstudie niet genoeg gewend deze methode te volgen.

En het meisje lacht vroolijk, ofschoon zij niet aan de zee gewend is, en het lachen haar moeielijk begint te vallen. Eenige uren later is Chester te Vlissingen, waar 't Zeraerts nu bevel voert in naam van den prins van Oranje.

Aguilar, een Spanjaard, die acht jaren lang krijgsgevangene was bij de Yucateken, was zoo volkomen gewend aan dit primitieve kostuum, dat hij met de europeesche kleeding niet meer terecht kon.

"Heel duidelijk ben je niet, maar ik geloof toch dat ik wel weet wat je vragen wilt!" "O," zei Tieka, die anders niet gewend was zoo weinig woorden te gebruiken. "Je zoudt graag eens willen weten of ik met de Kerstvacantie ook naar huis ga; is het niet zoo?" "Ja, ja, ik hoop maar...." "Ik zal je eens wat zeggen Tieka, ik ga niet naar huis met Kerstmis en nog lang niet, denk ik."

’k Zal ’t uwe vertellen, meheer de agent,” antwoordt de vrouw, en tot een van de buren gewend: „Let jij ereis op die stumperd, dan zal ik zeggen wat ’r gebeurd is.” „Wie ben jij?”

Te Kyparisso, te Alika, in alle dorpen die ik doorreis, kijkt men mij vast aan, zonder nieuwsgierigheid, zooals een man zijns gelijke aanziet, en dat is iets, waar mijn reizen mij niet aan aan hebben gewend, sedert ik in Griekenland ben.

Woord Van De Dag

doppe

Anderen Op Zoek