United States or Heard Island and McDonald Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Jong gevangen Hazen geraken zoo aan den mensch gewoon, dat zij tot hem komen, als hij hen roept, uit zijn hand eten en ondanks hun domheid kunstjes kunnen leeren verrichten. De oude Hazen daarentegen blijven altijd dom en geraken ternauwernood aan hun verzorger gewend. De gevangene zijn vlug en vroolijk, maar blijven vreesachtig.
Om deze reden wordt hij gewoonlijk gekozen, wanneer men aan gevangene Vleermuizen waarnemingen wil doen. Men kan hem eenigszins temmen. Faber heeft er gedurende verscheidene weken één gehad en zijn levenswijze nagegaan. Hij was zeer vlug vooral gedurende de avondschemering, vloog trouwens dikwijls ook over dag, maar sliep in de uren vóór en na middernacht.
Thénardier schoof de tafel dicht bij den heer Leblanc, nam den inktpot, een pen en een vel papier uit de lade, welke hij half open liet, en waarin het lange mes glinsterde. Toen legde hij het vel papier voor mijnheer Leblanc. "Schrijf!" zeide hij. Eindelijk sprak de gevangene: "Hoe wilt ge dat ik schrijve? ik ben gebonden."
Wat deed hij daarmee anders dan het voorbeeld volgen van zijn vader, zijn lichamelijken vader, Knut Ibsen, den rijken koopman, die vertrouwend op zijn vermogen, zijn rijkdom had opgeofferd aan den schijn, en die zijn weidsche uitzichten had zien ondergaan in een failliet, een gevangene voortaan van het leven?
Toch toont hij niet zelden de eigenaardige streken van de Knaagdieren door duchtig te bijten. Als hij goed behandeld wordt, kan de Ziesel verscheidene jaren lang als gevangene in 't leven blijven. Met de Hazelmuis is hij wel een van de aardigste dieren, die men in de kamer houden kan.
"Zeg mij uw naam, of doe met mij wat gij wilt; men zal nimmer kunnen zeggen, dat De Bracy zich overgaf aan een naamloozen landlooper!" De Zwarte Ridder fluisterde den overwonnene iets in het oor. "Ik geef mij over als uw gevangene, op genade of ongenade," antwoordde de Normandiër, wiens vastberadene hardnekkigheid plotseling in de volmaaktste maar ongewilligste onderwerping veranderd was.
Een van de merkwaardigste verhalen uit de geschiedenis van Don Quixote is dat van den gevangene, dien de held in een herberg ontmoet. Dit verhaal is misschien niet een volkomen getrouw verslag van Cervantes' eigen gevangenschap onder de Moorsche zeeroovers, maar het is er toch zeker door geïnspireerd.
In mijn dagboek vind ik over deze reis het volgende: 23 November 1912. Half zeven vertrek uit Tobelo. Aan boord de civiel-gezaghebber en mijn persoon, een Madoereesche motorist en tevens stuurman, benevens een gevangene als matroos. De zee is hol, er staat een sterke bries, zoodat de boot geducht schommelt.
"Mijnheer de Vlaere," zeide de andere Raadsheer, die een bedaard, ernstig man scheen te zijn, tot zijn ambtgenoot: "wij hebben nog veel te verrichten, en uit dezen gevangene is niets meer te halen. Ware het niet verkieslijker, het verhoor te staken en den Heer Fiskaal niet langer op te houden?"
Van nacht probeerde ik het nog eens en slaagde, maar vond, dat de bladzijden, die betrekking hadden op die maand, uit het boek waren gescheurd. Op dat oogenblik was ik een gevangene in uw handen." "Is dat alles?" vroeg Hopkins. "Ja, dat is alles." Hij sloeg de oogen neer, terwijl hij het zeide. "Hebt u niets anders te vertellen." Hij aarzelde. "Neen, er is niets."