Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juli 2025
Zij was gisteren zeer moede...." Zij sprak zonder te weten wat en wendde haar om genade smeekende blikken niet van hem af. Hij zag haar aan, bloosde en zweeg. "Ik zeide u, dat ik niet wist, hoe lang ik hier zou blijven, dat het van u af zou hangen." Zij liet het hoofd al dieper en dieper zinken en wist niet wat ze zou antwoorden op hetgeen nu zou komen.
Vandaar dat ik tracht uit te visschen, wie aan hem heeft geschreven." "Ik vrees, dat ik u niet veel wijzer kan maken. De eenige, die hem schreef, was, voor zoover ik weet, zijn vader." "Die hem een brief zond op den dag van zijn verdwijnen. Was de verstandhouding tusschen vader en zoon goed?" "Zijne Genade is nooit vriendelijk tegen iemand.
Ik ben dikwijls genoeg in groote gevaren geweest, waaraan ik alle ontkomen ben en toch 's nachts op een goede plaats en goed beherbergd geweest; daarom geloof ik vast, dat San Giuliano, tot wiens eere ik bid, voor mij die genade heeft afgebeden van God.
Maar Kin-Fo bracht de jonge vrouw aan het verstand, dat het hem onmogelijk zou zijn te leven onder deze voortdurende bedreiging, en als het ware, door de genade van zulk een schurk, die door den moord een aardig fortuintje zou verwerven. Neen! Er moest en er zou een einde aan komen.
"O, red hem, red hem!" "Onmogelijk, het vonnis is geveld, ik ben onmachtig." "Hij moet sterven?" "Straks." "Mijn God, mijn God, men zal hem van den toren werpen, niet waar?" "Wie heeft u dit gezegd, jonkvrouw?" "Ach, ik weet het; reeds tien onzer arme broeders zijn dood." "Reeds twintig, Dakerlia. Het is te laat!" "Dus geene genade meer voor hem?" "Geene; de koning zelf heeft hem veroordeeld."
De wreede dag doet ons genade. Heel aan het eind van den Klaagmuur, ver van den voorzanger af, ga ik zitten op de stoep van het huis van Hassan. Ik ben zoo moede. Een lange dag. Een wreede dag. De kleine Hassan komt ook buiten. Hij kan nu niet spelen op de straat naast den Klaagmuur met den kleinen manken Mohammed, zijn vriendje. Het is er zoo vol. Niemand kan zich bewegen.
»Wij moeten nu een besluit nemen," zeide hij. »Ik ben er zeker van dat wat op Tofoa is voorgevallen, zich op Tonga-Tabou en overal waar we zouden willen aanlanden, zal herhalen. Met ons klein getal, zonder vuurwapenen, zullen we geheel aan de genade der inboorlingen zijn overgeleverd.
Veervlug maakt tegenwoordig minneliederen, met wonderlijke aardige jeu de mots omtrent tortels op een tak. Hij is vlug als een veertje, sedert de dartele zuster van zijnen vriend deze minneliederen in genade aanneemt. Tusschen beiden pleit hij ook pro Deo en is een gezocht advokaat door degenen, die bij voorkeur gratis consulteren.
De Heere gaf u een lentetijd; de lente ging; maar de zomer kwam niet. In plaats van den berg van 't Christelijk leven te bestijgen, hebt ge u neergezet op de mistbank uwer bekeering. Waarom wilt gij ook van niets hooren dan van bekeering, en zegt dan voldaan: »deze heb ik, en meer heb ik niet noodig!" Maar zóó zijt ge verachterd in de genade! Op die wijze ging hij voort.
De hertog besloot, haar daarvoor vreeselijk te straffen: hij gebood zijnen zoon, geen mensch binnen hare muren in het leven te laten en de huizen te verbranden. Frederik voerde het bevel letterlijk uit. Nadat hij met zijne soldaten de stad binnengedrongen was, liet hij mannen, vrouwen en kinderen zonder genade neerhouwen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek