United States or Armenia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ik luister naar den galm hunner stemmen, die het vlammengieren der verdelging doorsnijdt, Terwijl hunne gespierde lichamen ongedeerd over de verkoolde balken gaan, hunne bleeke voorhoofden ongedeerd en boven het vuur uit; Ik vergelijk die goden bij de smidsvrouw, met haar zuigeling aan de borst, die genadig is voor iederen pasgeborene; Drie gierende seizen ter oogst in een rij van drie sterke engelen met hemden om hunne lendenen opgerold; De roodharige staljongen met puntige tanden, verlosser van verleden en toekomstige zonden, Die al wat hij bezit verkoopt en een verre voetreis maakt om een advocaat te betalen voor zijn broêr, die voor vervalsching terechtstaat en om dien broêr bij te staan; Wat werd ooit in de mildste rooiing op de vierkante roede om mij heen gerooid, waarvan die vierkante roede niet vervuld was?
Hy weet geen jagers meer, hy weet geen snelle winden*, Hy weet in al* het bosch syn pagjen* niet te vinden: Maer t'wijl hy eensaem dwaelt, verneemt hy nevens hem 355 Een wonder soeten galm, een onbekende stem.
"'t Duurt ni lank genoeg!" zei Pallieter, en hij greep het klokzeel in de gang en begon er zoo heftig aan te trekken dat de klok in het torentje bijna geen tijd had om omhoog en omleeg te gaan, en de machtige galm bolde gonzend over de wijde morgenlanden. Hij trok maar, trok, alsof het tot aan 't uiteinde van de wereld moest gehoord worden.
Brengt den Eeuwige, gij zonen der machtigen brengt den Eeuwige roem en zegepraal! ............................ Na den psalm leest de Gazan een stuk met ongerythmeerd geluid; het is een onbegeleide wijze, die als een klagende berustende roep wordt ingezet, en aan het eind als met goddelijke vraag tot een galm uitschalt. Zacht prevelen ruischt tegelijk van alle kanten uit.
Ik verkondig myriaden van jeugd, schoonheid, kracht en lieflijk bloed, Ik verkondig een geslacht van heerlijke en wijze grijsheid. Spoed U dan, o stem, klink op voor 't laatst, Groet, groet nog eens het licht, galm nog eens den ouden kreet uit.
Vochtig en nat lagen de verwelkte bladeren aan hare voeten; een paar kleine vogels fladderden in de takken en keken met nieuwsgierige oogen naar het beangste, jonge menschenkind daarbeneden; "Army!" stootte zij nog eenmaal met alle kracht uit, en daarop een lang aangehouden galm als een gejubel klonk het; zóó hadden zij elkander als kinderen altijd geroepen; dat moest hij hooren.
Maar waar dat hij dwaalde en hoe dat hij liep, overal werd hij vervolgd door den galm van den deun, die zich in zijn hersens had vastgeklemd om hem niet meer te verlaten. Het vervloekte refrein zong in hem, het ding kriewelde in zijn keel en drong plagend tegen de lippen op.
't Was hier een licht alsof de avond al aan 't dalen was, en stil lijk onder water. En om iets te hooren riep hij met de hand aan den mond: "Pallieter!" Zijn naam gaf een galm lijk in een kerk en viel, na drie echo's door in de verre grijsheid van het bosch.
De cello sprak; 't was innig lijk een zingende menschenstem, 't klonk lijk uit de waterdiepte omhoog, 't Droeg de ijlheid van den hemel en jongheid van de lente, 't Was Beethoven, Benoit, Wagner, Palestrina en Grieg. Zoo dreven ze schoon als in een droom over het water weg, en over het nachtelijke, stille land wandelde de galm van de heerlijkste muziek der aarde.
Andermaal was alles stille en men hoorde heel verre 't geronk van de hooge stad, den galm van haar late pleizieren. Een tijdeken bleven Goedele en Ameye op den drempel staan. 't Schoot haar plots te binnen dat Justa misschien op den loer was gezet, en ze staarde links en rechts den nacht door. Ze zei, opdat hij ook zou rondblikken: Geen ziele op weg.... Hij blikte rond. Geen ziele....
Woord Van De Dag