Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juli 2025
Elinor verwaardigde zich niet, hierop te antwoorden. "Het zou wèl toevallig zijn," ging hij voort, "bepaald grappig, als Fanny's broer en mijn zuster op den zelfden tijd in 't huwelijk traden. En 't kan toch licht gebeuren." "Gaat Edward Ferrars dan trouwen?" zei Elinor bedaard. "Het staat nog niet vast; maar er is wel sprake van. Hij heeft een moeder zooals er geen tweede bestaat.
Naar Edward's en Elinor's meening was het echter genoeg; meer zelfs dan zij verwachtten; en Mevrouw Ferrars zelve scheen, door hare onhandige verontschuldigingen, de eenige persoon, die verwonderd was, dat zij niet meer gegeven had.
Wat kan ons die Juffrouw Morton nu schelen? Háár kennen we niet, wij hebben het nu over Elinor!" Met die woorden nam ze haar schoonzuster de schermpjes af, om ze zelve te bewonderen, zooals ze verdienden bewonderd te worden. Mevrouw Ferrars keek geducht boos, richtte zich nog stijver op, en zei met vernietigende bitsheid: "Juffrouw Morton is Lord Morton's dochter."
"Ferrars!" herhaalde Juffrouw Steele; "is mijnheer Ferrars de gelukkige? Wel, wel, de broer van uw schoonzuster, Juffrouw Dashwood? nu, dat is een aardig jongmensch; ik ken hem heel goed." "Hoe kan je nu zooiets zeggen, Anne?" riep Lucy, die geregeld haar zuster's opmerkingen te verbeteren placht.
Doch haar nieuwsgierigheid bleef onvoldaan; want Juffrouw Steele liet den naam Ferrars verder onopgemerkt voorbijgaan, ook toen Sir John er nogmaals op zinspeelde en dien zelfs openlijk uitsprak.
Niemand van mijn familie weet het, behalve Anne, en ik zou het u nooit hebben verteld, als ik niet zóó zeker was geweest, dat ik mij op uw stilzwijgen kon verlaten; ik vond alleen, dat mijn vele vragen naar Mevrouw Ferrars zulk een vreemden indruk op u moesten maken, en het was noodig dat ik u mijn gedrag verklaarde.
Weldra zag zij hem naar haar kijken, terwijl hij vertrouwelijk stond te praten met haar broeder; en zij nam zich juist voor aan John te vragen, wie hij was, toen zij samen naar haar toekwamen, en de Heer Dashwood hem aan haar voorstelde als den Heer Robert Ferrars.
Al haar krachten verzamelend, hoewel bang voor 't geluid van haar eigen stem, zei Elinor: "Is Mevrouw Ferrars te Longstaple?" "Longstaple?" antwoordde hij verwonderd. "Neen, mijn moeder is in de stad." "Ik bedoelde eigenlijk," zei Elinor, een handwerk van de tafel opnemend, "Mevrouw Edward Ferrars." Zij durfde niet opzien; maar hare moeder en Marianne zagen hem beiden aan.
"Dat dacht ik al, dat u dat zoudt zeggen," antwoordde Lucy snel; "maar er was niet de minste reden, waarom Mevrouw Ferrars zich met mij ingenomen zou toonen, als ze dat niet w
Elinor verkoos haar echter geen hoop te geven, dat zij dit aan haar zuster zou overbrengen. Lucy ging voort: "Ik zou 't stellig onmiddellijk hebben opgemerkt, als Mevrouw Ferrars iets tegen mij had gehad. Wanneer ze bij voorbeeld, alleen maar stijfjes voor mij had gebogen zonder een woord te zeggen, en later in 't geheel geen notitie van mij had genomen, en mij nooit eens vriendelijk had aangezien, u weet wel, hoe ik bedoel, als ik op die manier op een afstand was gehouden, dan zou ik alles hebben opgegeven en heel en al wanhopig zijn geweest. D
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek