Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juli 2025
Doch ofschoon Mevrouw Ferrars hen dan al kwam bezoeken, en hen steeds behandelde met een zeker vertoon van quasi-genegenheid, zij behoefden zich niet de beleediging te laten welgevallen van haar werkelijke gunst en voorkeur.
Van Edward, of althans het een en ander, hem betreffende, hoorde zij nu door Kolonel Brandon, die onlangs naar Dorsetshire was geweest, en die aan haar, als de belanglooze vriendin van den Heer Ferrars, en de vriendelijke vertrouwde van hemzelf, veel vertelde van de pastorie te Delaford, waarvan hij de gebreken omschreef, terwijl hij meteen vermeldde, hoe hij daarin verbetering dacht te brengen.
Elinor had genoeg gehoord, zooal niet om haar ijdelheid te vleien en haar eigendunk te streelen, dan toch om haar zenuwen te prikkelen en haar gedachten te vervullen; en daarom was zij blijde, dat haar de verplichting werd bespaard, zelf nog meer te zeggen, zoowel als de kans, nog meer van haar broeder te vernemen, doordat Robert Ferrars binnentrad.
Mevrouw Ferrars was een kleine magere vrouw; met een stijfheid in haar houding, die aan strakheid, en een ernst in haar uitdrukking, die aan bitsheid grensde.
Zij gaven allen door blikken hun toestemming te kennen; voor woorden scheen het oogenblik te onheilvol. "Je schoonzuster," ging hij voort, "heeft het zich ontzaglijk aangetrokken. Mevrouw Ferrars ook, we waren allen in een rampzaligen toestand; maar ik durf toch hopen, dat we den storm weerstand zullen bieden, zonder dat een van ons totaal bezwijkt.
Elinor had dikwijls verlangd naar eene gelegenheid, waarbij zij zou kunnen trachten, haar moeder's stellig vertrouwen in de genegenheid tusschen Edward en haarzelve aan het wankelen te brengen, opdat de schok haar minder hevig zou treffen, wanneer de geheele waarheid werd geopenbaard. en bij deze woorden dwong zij zichzelve, hoewel met weinig hoop op eenig gunstig gevolg, tot een begin van uitvoering van dit plan, door zoo kalm mogelijk te zeggen: "Ik houd veel van Edward Ferrars, en 't zal mij altijd genoegen doen, hem te ontmoeten; maar wat de overige familieleden betreft, 't is mij volkomen onverschillig, of ik ze ooit zal leeren kennen."
Elinor behoefde deze uiting van beleefde zegepraal niet te beantwoorden; want de deur werd geopend, de knecht diende den Heer Ferrars aan, en Edward stapte meteen de kamer in. Het was een allerpijnlijkst oogenblik; en ieders gelaat gaf dit duidelijk te kennen. Zij sloegen alle drie een dwaas figuur, en Edward scheen evenveel lust te hebben het vertrek weer te verlaten, als naar binnen te gaan.
Elinor antwoordde bevestigend. "De wreedheid, de onverstandige wreedheid," zeide hij met diepgevoelde verontwaardiging, "van zulk een poging om twee jongelieden, die elkander reeds lang hebben liefgehad, te scheiden, is ontzettend; Mevrouw Ferrars weet niet wat zij doet, waartoe zij haar zoon wellicht drijven zal.
Zij sloeg terwijl ze sprak de oogen neer, met beminnelijke verlegenheid, doch niet zonder één zijdelingschen blik naar haar gezellin, om de uitwerking van het gezegde bij deze waar te nemen. "Maar wat bedoelt u toch?" riep Elinor. "Kent u Mijnheer Robert Ferrars dan? Is het mogelijk dat u met hèm...?" En zij verheugde zich allesbehalve bij het denkbeeld zulk een schoonzuster te krijgen.
Mevrouw Ferrars kwam het geluk in oogenschouw nemen tot hetwelk zij zich bijna schaamde, hare goedkeuring te hebben verleend, en zelfs de Dashwoods zetten zich te hunner eer over de onkosten van de reis uit Sussex heen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek