Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juli 2025
"O, heel goed," zei Mevrouw Jennings, ietwat teleurgesteld. "Dus dan mag ik het nog niet aan Lucy vertellen; want ik dacht erover, naar Holborn te gaan vandaag." "Neen, mevrouw, zelfs niet aan Lucy. Een dag uitstel maakt weinig verschil; en mij dunkt dat er niet met anderen over moet worden gesproken, eer ik aan den Heer Ferrars geschreven heb. Dat zal ik nu aanstonds doen.
Hij kleurde, scheen verlegen, keek twijfelachtig, en zei na eenige aarzeling: "Misschien bedoel je... mijn broer... je bedoelt zeker Mevrouw... Mevrouw Robert Ferrars." "Mevrouw Robert Ferrars?" herhaalden Marianne en hare moeder op een toon van de uiterste verbazing, en hoewel Elinor niet kon spreken, zagen hare oogen hem aan met de zelfde ongeduldige verwondering.
Zijn gebrek aan opgewektheid, aan openhartigheid, en aan vastheid in zijn optreden, werden maar steeds weer toegeschreven aan zijn behoefte aan onafhankelijkheid en zijn nauwkeuriger bekendheid met Mevrouw Ferrars' beschikkingen en plannen.
"Hoe is het mogelijk? ik zou zeggen, dat ze 't zich nu al bijna niet meer herinnert." "Je doet haar schromelijk onrecht. Mevrouw Ferrars is een van de meest liefhebbende moeders, die er bestaan." Elinor zweeg. "We denken er nu over," zeide de Heer Dashwood na een korte stilte, "om Robert met Juffrouw Morton te laten trouwen."
Het komt er voor hem op aan, geen tijd te verliezen, want hij zal natuurlijk nog veel te doen hebben, met het oog op zijn aanstelling, als predikant." Nu begreep Mevrouw Jennings er niets meer van. Waarom er zoo'n haast bij was, dat de Heer Ferrars op de hoogte zou worden gebracht, was haar eerst niet recht duidelijk.
We hopen allen dat zij gelukkig zal worden, en Mevrouw Ferrars' houding is in alle opzichten zóó geweest, als men van elke goede moeder, die zich van haar plicht bewust is, in hare omstandigheden zou verwacht hebben. Zij heeft zich waardig en grootmoedig gedragen. Edward heeft zijn eigen lot gekozen, en ik vrees dat het niet gelukkig zal zijn."
Beider naam mocht ten aanhoore van Mevrouw Ferrars niet meer worden genoemd, en zelfs al zou zij er later toe kunnen komen, haar zoon te vergeven, zijne vrouw zou nooit als hare dochter worden erkend; noch vergunning verkrijgen, zich in hare tegenwoordigheid te vertoonen.
Mijn neef Richard zei trouwens ook al, als 't er zóó voor stond, dan was hij bang, dat Mijnheer Ferrars ons liet zitten, en toen Edward zich in geen drie dagen bij ons vertoonde, wist ik zelf niet, wat ik ervan moest denken; ik geloof dat Lucy in haar hart ook alles al had opgegeven; want we gingen Woensdag weg bij uw broer, en Donderdag, Vrijdag en Zaterdag kregen we hem niet te zien, en we wisten ook niet, wat er met hem gebeurd was.
Of hebt u geen ander vooruitzicht dan te wachten tot Mevrouw Ferrars komt te overlijden, 't geen een treurige en bezwaarlijk te wenschen oplossing zou zijn?
"Mevrouw Ferrars," voegde hij erbij, op den zachteren toon, die bij het gewicht van dit onderwerp paste, "weet er op het oogenblik nog niets van, en ik geloof dat het raadzaam is, het zoo lang mogelijk voor haar geheim te houden. Als het huwelijk wordt voltrokken, vrees ik, dat zij alles zal moeten hooren."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek