Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juli 2025
Doch ook hy bracht geen bevredigend antwoord mee. En jy, Pompile, wat had jy dan bedacht? Wel, papa, 'n fauteuil ... en mama daarin, met veel kussens, en dan 'n strop er om ... om den fauteuil, Eugène! En dan ... 't venster open Flip zei, 't kon best, maar ik zeg met veel kussens, weet u, papa? en dan ... Ben je mal, Pompile, wou jyzelf nu mama 't venster uithyschen? En zoo-even zei je ...
Een lief ballet! zeide Emilie, gapende achter heur waaier, en vlijde zich gemakkelijker in haar fauteuil, een weinig onder den indruk van het genoten diner.
En aanstonds nam Suze het beheer over alles, terwijl ze tevreden glimlachte. Ze prees de koffie, schonk voor Van Reelant een glas wijn, en bracht leven en gloed in het anders zoo eenzame kabinetje. Toen het déjeuner was afgeloopen, sprong ze uit haar fauteuil, en zette zich bij hem op den divan. Kalm sprak ze toen: »Arnold! Nu moet ik alles eens bedaard met je overleggen!
Doch toen Marcel midden in den nacht wakker werd, zag hij, dat Rodolphe weg was. 's Ochtends klopte Marcel zachtjes op de deur van de kamer, waarin Mimi sliep. "Binnen," riep zij. Toen zij hem zag, gaf zij hem een wenk zachtjes te praten, om Rodolphe, die nog sliep, niet wakker te maken. Hij zat in een fauteuil, dien hij bij het bed geschoven had, en rustte met zijn hoofd op het kussen naast Mimi.
't Moest: "veillons au salut de l'empire" wezen! Dacht hy er aan, dat het huiselyke: "waar kan men beter zyn" bewaard moest blyven voor de Beresina, by den terugtocht uit Rusland? Want by die gelegenheid is 't o bloedig sarkasme! gespeeld. "Veillons" dus! Weer het knikje: 't is wèl! en weer liet hy zich vallen in z'n fauteuil, waar-i voortging zich te verdiepen in de vestingwerken by Huisduinen.
Toen de heer des huizes dien avond door de geopende deur binnenkwam, vond hij Suze in een leunstoel met een boekdeel vóór zich. Zij sloeg kwijnend de oogen op; het licht der hanglamp verried, dat hare trekken bleek en hare wimpers vochtig waren. Van Reelant liet zich in een fauteuil naast haar vallen, en reikte haar zwijgend de hand. »Je komt laat!" fluisterde ze. »Ik ben opgehouden!
Ben jij iemand om met een paar ellendige duizend gulden met een vrouw een geheel jaar van Januari tot December te moeten doortobben! Ja, jij zal wat! vervolgde zij opgewonden en bijna boos, toen hij haar in de rede wilde vallen, en zij rees driftig van haar fauteuil op. Ik zie je al op een klein bovenhuis met zeker eens in de week een biefstuk, hè?
Het regende: een koude, geeselende Maartsche regen en Betsy zat thuis, in het violette kabinetje, dat op de serre uitkwam. Het was er eenigszins donker, maar Betsy had haar fauteuil in het licht geschoven en zoo zat zij goed om te lezen: Pêcheur d'Islande van Pierre Loti. Maar het boek verveelde haar; hoe konden visschers nu zoo sentimenteel zijn!
In de voorkamer brandde het blokkenvuur levendiger en wierp grillige schijnsels op meubels en wanden; ook op Renée, die droomerig in het vuur zat te staren, hare voeten koesterend weggedoken in de schapenvacht voor den haard, haar hoofd geleund tegen het fluweel van den fauteuil, haar oog in den spiegel tegenover haar den vlammenweerschijn bewonderd op het geschilderd plafond.
Officieren, meneer, officieren, ze hebben gezegd dat z' officieren zijn, antwoordde de ontstelde meid deemoedig. Goed; laat ze boven komen, besloot meneer Bollekens junior op een toon alsof hij een heldhaftig besluit nam. De meid verdween. Ga daar zitten, in dien fauteuil, recht voor Papa, zei de zoon tot de knappe meid. En hij begeleidde haar tot de aangewezen plaats.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek