Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 mei 2025
"'t Is heden een schoone dag, mijnheer Fauchelevent," zei de grootvader. "Ik stem er voor, dat alle droefheid en verdriet een einde nemen. Voortaan mag er nergens verdriet meer zijn. Voor den drommel! ik beveel algemeene vreugde. Het kwade mag niet bestaan. Voorwaar, 't is schande voor het azuur des hemels, dat er ongelukkige menschen zijn.
"Wel drommels, hoe is 't mogelijk!" riep de grijsaard; "ik ben immers degeen dien ge hier geplaatst hebt, en dit huis is dat waarin ge mij een plaats bezorgd hebt. Hoe? herkent ge mij niet?" "Neen," zei Jean Valjean. "Maar van waar kent ge mij?" "Ge hebt mij het leven gered," zei de man. Hij keerde zich om, het maanlicht bescheen zijn gelaat, en Jean Valjean herkende den ouden Fauchelevent.
"Vooreerst, dat ge aan niemand zegt wat ge van mij weet. Ten tweede, dat ge niet meer van mij tracht uit te vorschen." "Zooals ge wilt. Ik weet dat ge niets kunt doen wat slecht is, en dat ge altijd een goed mensch zijt geweest. Bovendien hebt gij mij immers hier bezorgd. 't Is uw zaak. Ik ben tot uw dienst." "Afgedaan. Volg mij nu. Wij willen het kind halen." "Zoo!" zei Fauchelevent.
Hij wist niet wat van Cosette was geworden; al het gebeurde in de Chanvreriestraat was als een nevel in zijn geheugen; onduidelijke schimmen zweefden voor zijn geest; Eponine, Gavroche, Mabeuf, het gezin Thénardier, al zijne akelig in den kruitdamp der barricade gehulde vrienden; de zonderlinge verschijning van den heer Fauchelevent in dat bloedig avontuur, kwam hem voor als een raadsel in een storm; hij begreep niets van zijn eigen leven; hij wist niet hoe en door wien hij gered was; niemand dergenen die hem omgaven wist het; al wat men hem had kunnen zeggen, was, dat hij des nachts in een huurrijtuig in de straat des Filles du Calvaire was teruggevoerd; het verledene, het tegenwoordige, alles was voor hem slechts nevel van een onduidelijk denkbeeld; maar in dien nevel was één vast punt, één juiste, duidelijke lijn, als in graniet, het besluit, den wil: Cosette weder te vinden.
Terwijl Jean Valjean zijn jas aantrok, had Fauchelevent zich van zijn kniestuk met de schel bevrijd, dat nu aan een spijker, naast een mand, den muur versierde.
Marius zag op en herkende den heer Fauchelevent. Jean Valjean was juist de barricade binnengegaan. Hij kwam, hetzij dat hij inlichtingen had verkregen, hetzij uit instinct of bij toeval, door de steeg Mondétour. Uithoofde zijner uniform van nationale garde had hij gemakkelijk kunnen doorkomen.
De bibliotheek van den heer Gillenormand werd het schrijfkabinet, dat Marius als advocaat noodig had; als zijnde zoodanig kabinet door de orde voorgeschreven. De verliefden zagen elkander dagelijks. Cosette kwam met den heer Fauchelevent. "'t Is de verkeerde wereld," zei juffer Gillenormand, "dat de bruid bij den bruidegom komt, om zich het hof te laten maken."
En mijn vader Fauchelevent wil, dat ik hem mijnheer Jean noeme, en hem in een ouden, leelijken, beschimmelden kelder ontvange, welks muren een baard dragen, en waar in plaats van kristal ledige flesschen, en in plaats van gordijnen spinnewebben zijn. 't Is waar, ge zijt zonderling. 't Is uw manier. Maar men houdt zich een weinig in, ter liefde voor jonggetrouwden.
Marius kon nauwelijks gelooven, dat de Fauchelevent der barricade, dezelfde Fauchelevent van vleesch en bloed was, die zoo ernstig bij Cosette zat. De eerste was waarschijnlijk een dier beelden, welke zijn ontstelde hersenen voortgebracht en weder weggenomen hadden. Overigens was, bij 't verschil van beider aard, geen vraag van Marius tot Fauchelevent mogelijk.
De grens der hoorbare scherpe klanken kan misschien evenzeer voor den geest als voor het oor overschreden worden. Deze woorden: "Ik ben een oude galeiboef" die uit den mond van Fauchelevent in 't oor van Marius drongen, overtroffen het mogelijke. Marius hoorde niet. 't Scheen dat hem iets gezegd was, maar hij wist niet wat. Hij bleef met open mond staan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek