Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juni 2025
De fee glimlachte: "Kom morgen weer," zei ze. "Mag ik, lieve fee, mag ik, Vader?" vroeg de prinses. De fee knikte, en de vader knikte, en den volgenden dag zat de prinses weer met kloppend hart te luisteren, en ze vond de tweede vertelling nog mooier dan de eerste. Nog eens kwam de prinses bij de fee, en ze vond de derde vertelling mooier dan de tweede.
Dadelijk hielden de zware slagen van het horloge op. En vriendelijk, maar heel ernstig hoorde Hilda de fee zeggen: "Maar kindlief, wat ga je nu doen! Is dat goed, is dat verstandig? Moet het horloge gestraft worden, omdat het je helpen wil, een beter meisje te worden, omdat het je leeren wil op den tijd te letten?
Er waren blondjes en bruintjes, blozende en bleeke, kleine en lange, bedaarde en drukke kinderen bij, precies zooals tegenwoordig, en allen hadden een blanke huid. "Ik dacht, dat hier enkel maar zwartjes woonden," zei 't kind tegen de fee. "'t Is al heel, heel lang geleden sinds het blanke ras zich van de heele aarde meester heeft gemaakt.
Dat alles zien wij in deze romans omstraald door den glans der poëzie; nergens misschien liefelijker dan in den roman van Lancelot, waar ons verhaald wordt hoe LANCELOT gevangen lag in de woning der fee MORGUEYNE. Uit zijne gevangenis, door de ijzeren staven voor het venster, ziet hij in den bloeienden tuin. Twee winters en een zomer zit hij nu reeds daar.
Altijd zoo in 't geheim te genieten, altijd, alsof ze iets kwaads deed. En altijd alléén plezier hebben, dat was toch ook het rechte niet. En dan de fee had haar toch wel heel lief gevonden, anders zou die niet haar alleen een' tooverstaf gegeven hebben, en in huis was 't, of niemand haar lief had. Dan liep ze hier, dan daar brommen op.
Tegen 't einde van den maaltijd liet fee Goed-Hart haar blik door de zaal gaan. "Waar is uw kleine jongen?" vroeg zij aan Deugniets moeder, die deze vraag al onder vreezen en beven verwacht had.
De onderwijzer, die een man van groote verdienste was, boog voor fee Nederigheid, want dat is de gewoonte van verdienstelijke mannen door alle tijden heen. "Loire, zegt u?
Vormden de handelaars, de ambachtslieden der Luiksche steden evenals die der Vlaamsche en Brabantsche ook neringen, ambachten, gilden? Kan men bij de studie der Luiksche geschiedenis, de vorming, de ontwikkeling der gemeenten nagaan? Zonder twijfel, jammer echter, dat de voorspelling onzer fee juist daar eindigt, waar zij het belangrijkst worden moest.
Goed, dat ik gekomen ben." Dat het middagmaal alles behalve lekker was, behoef ik je zeker niet te vertellen. Maar de fee hield zich goed en deed, alsof ze er niet veel om gaf. Vroolijk praatte ze met Hilda over allerlei dingen, en zoo liep alles veel prettiger af, dan Juffertje Te Laat wel gedacht had. Na 't eten ging de fee eerst een middagdutje doen en Hilda bladerde wat in een boek.
Fee Goed-Hart had een groote vermaardheid in 't gansche land. Ieder rekende het zich tot een eer en vond 't een zeldzame onderscheiding, haar in zijn huis te mogen ontvangen, want zij was niet kwistig met haar bezoeken en leefde zoo stil en teruggetrokken, dat 't zelfs al een bijzonderheid mocht heeten, als zij zich eens in de stad vertoonde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek