Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
Na al de liefkoozingen van zijn moeder en van Saar, die hij nooit naar waarde had weten te schatten na het dagelijksch zich volstoppen en maar dooreten tot hij er van begon te walgen, zag hij zich nu ineens zonder moeder, zonder Saar, zonder avondmaaltijd, overdekt met builen, en, wat nog het ergst van alles was, zonder dat hij zijn eigen zin kon volgen.
"Als die vrouwen niet zoo leelijk waren," zei een van ons, "zou ik lust hebben den volgenden winter met een heele scheepslading rokken hier te komen; wat zou ik een succes hebben!" En een van onze dames: "Niet de leelijkheid vind ik het ergst, maar de odeur, dien die vrouwen verspreiden! Dat is afschuwelijk, laat ons weggaan!"
"Afzien.... afzien.... op zijn ergst zoudt gij een voorstel kunnen doen om te deelen." "Ziedaar wat precies tegen den uitdrukkelijken wil van de erflaatster zou zijn. Lees toch den brief, en gij zult er u van overtuigen." Dit schrijven, dat Verheyst nu met gezetheid doorlas, was van den volgenden inhoud. Zeer waarde Neef! Ofschoon ik eene onbekende ben voor u, zijt gij het geenszins voor mij.
o, De Heilige Geest sprak het zoo diep realistisch door Salomo voor heel de kerk uit: De oorblazer scheidt; meer: hij scheidt den vriend; en wat het ergst is: hij scheidt altoos den voornaamsten vriend; het beste wat uw hart op aarde onder menschen gevonden had. En toch, niet die volleerde oorblazer sticht het meeste kwaad.
Soms sleepte z'n been, soms kon-ie niet loopen, z'n water niet houden. Kwam van 't vocht van de kelder, zei Soortje en gaf 'm wat bakolie om z'n liezen te wrijven. Langs balken van kelder en kamer droop vocht. Wreef 'n hand langs 'n bint, dan ritsten de druppels en pekelkristallen besneeuwden de muren. 't Ergst was de werking van 't riool onder den grond, dat diende voor afvoer der woningen boven.
Opmerkelijk is, dat zich deze dracht in al zijn verscheidenheid tot op onzen tijd zoo volledig heeft kunnen handhaven, en dat op een eiland, dat zoo zeer van de zee te lijden heeft, uit slechts een paar buurtjes van houten huisjes bestaat, in zijn geheel even over de duizend inwoners telt, en dat 't ergst van al zoo dicht bij een groot modern wereld-centrum als Amsterdam is, ligt, en dat zooveel door vreemdelingen wordt bezocht.
Het ergst was het den kornel gegaan. Hij hing ten onderste boven aan den martelpaal, met zijn hoofd naar beneden. Hij was, evenals al de zijnen, van alle kleederen ontbloot; de Roodhuiden hadden die onder elkander verdeeld, en er was niet het kleinste stukje meer van te zien. "Dat is jammer!" zei Old Firehand. "Hadden wij maar wat eer kunnen komen, om het vermoorden van die lieden te beletten!"
Haar man zou ook niet blij zijn, als hij het hoorde; dat kon zij wel van te voren weten. Maar het ergst, ja, bijna niet uit te houden werd die gedachte, als zij zich mengde in haar verhouding tot Mordtmann. Zij werd rood van schaamte, telkens als zij dacht aan hun laatsten avond. Hij had haar gekust en gezegd, dat zij alleen de zijne was; en zij wat had zij gedaan? en wat moest zij doen?
De een was te dik; en zij noemde hem »het wijnvat.« Een andere was te lang: »Lang en smal, is te mal.« De derde te klein: »dik en klein, moet niet zijn.« Een vierde was te bleek: hij was, »de bleeke dood.« De vijfde te rood: »de roode haan.« De zesde was niet recht genoeg: »jong hout, dat achter de kachel gedroogd is!« Bij ieder kwam er wat, maar 't ergst maakte zij het bij een goeden koning die heel bovenaan stond, en een beetje een scheeve kin had. »Hé!« riep ze, »die heeft een kin zooals de lijster een snavel heeft,« en sedert dien tijd heette hij »Koning Lijsterbaard.«
Hoe inschikkelijker gij met dat volkje zijt, des te ondankbaarder zullen zij worden. Het bevreemdt mij, dat gij zoo zachtmoedig over hen denkt, daar zij zich aan u het ergst vergrepen hebben." "En juist omdat zij zich aan mij, Frank, Davy en Jemmy vergrepen hebben, juist daarom zijn wij met ons vieren de eenigen, die over hun lot te beslissen hebben."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek