Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 oktober 2025
En nu zij haar man steeds wezenloos op Eline zag staren, werd zij geërgerd, dat hij niets beters wist te doen. Zij stak het gas aan, en wierp zich een peignoir om... en zij ontzette van Eline's veranderd gelaat, nu zij stil en radeloos voor zich uit tuurde met hare roodgeschreide oogen, de handen gevouwen op de knie....
Daar vloog Tina's blouse over Eline's hoofd op den grond, en Eline, die haar reeds geschoeid had, deed haar op een stoel staan en hielp haar verder, terwijl Tina ratelde over den Witten Kuil, en hoe zij zoo bang was geweest voor het licht. Eline wreef haar geheele koude, blanke lijfje, tot het reeds huiverende kind gloeide, rozig en warm, terwijl zij als een pop met zich liet dollen.
De gesprekken aan tafel werden weder levendig en vroolijk, geheel anders dan de slepende conversaties tusschen haar, haar man en Vincent. Zij was vriendelijk tegen Eline, uit dankbaarheid, dat deze weder de oude gezelligheid deed heersenen, en zij hadden eindelooze beraadslagingen over Eline's uitzet, waarmede zij nu toch moest voortmaken, als zij in het najaar wilde trouwen.
Ik dacht dat je eigen meubeltjes je het liefst zouden zijn. Maar kindlief, wat is er nu, waarom moet je nu huilen? Zij liet zich door Eline's armen omstrengelen en Eline weende op heur schouder en kuste haar herhaaldelijk. Mevrouw deed haar zitten op den divan, zette zich eveneens, en Eline leunde steeds tegen haar aan, als een bedroefd kind tegen zijn moeder.
De stilte, die onder Eline's zang geheerscht had, was reeds vervangen door een gezelligen kout, terwijl Truus met een langen glazen lepel glas na glas vulde. Maar waar blijven Théodore en Etienne toch? vroeg de oude mevrouw en zag rond. Ze zijn zooeven gaan wandelen, den tuin in! antwoordde Mathilde, terwijl Frédérique riep: Théodore! Eetje!
Betsy had namelijk een langen brief geschreven aan haar oom, Daniël Vere, die tijdens Eline's minderjarigheid haar toeziende voogd was geweest, en die, nog jong, sedert kort getrouwd, te Brussel woonde. Toen oude tante Vere stierf, was hij nog ongehuwd, zoodat er geen sprake van was geweest, dat Eline bij hem haar intrek zou nemen.
Alles was stil. En de haren rezen Henk te berge... Een doodelijke angst overviel hem in de tragische stilte, die nu het groote huis doorgonsde... Hij stond op, hij was niet meer meester van zichzelven, hij moest zekerheid hebben, hij moest zien... Toch aarzelde hij een oogenblik Eline's slaapkamer binnen te gaan, maar ook slechts een oogenblik; hij draaide de deur open en trad binnen.
Zeer slank en fijn gebouwd, was hij in een donker, half gekleed kostuum, en opvallend waren zijn smalle voeten en zijn slanke hand, met dunne, witte vingers, een hand als van een artist, waarvan de fijnheid Eline steeds aan die haars vaders deed denken. Hij zette zich bij hen neder, en vertelde, op Eline's vraag, met een matte stem, hoe hij juist in Den Haag was gekomen, voor bezigheden.
In de eetkamer, terwijl mevrouw Eline's chocolade gereed maakte, schikte zij de twijgen in eene groote vaas op het buffet. Dat staat vroolijk, zoo wat bloemen, vindt u niet? riep zij, en ging een paar pas achteruit om over het effect van haar lossen bouquet te oordeelen. Mevrouw waarschuwde, dat zij de chocolade koud liet worden, en zij zette zich met een zucht.
Mevrouwtje, begon zij met een zacht trillende sternen zij legde hare eene hand op die der oude vrouw, Mevrouwtje, ik wilde u iets vragen. Ziet u Erlevoort nog wel eens, of hoort u nog wel eens wat van hem? Mevrouw zag haar aan, als poogde zij Eline's gedachten te raden, maar zij vermocht niets af te leiden uit die koortsige blikken, uit de bewegelijkheid dier spelende vingers.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek