Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
"En je opsluiten als een gek!" "Zal verbaasd staan, zeg ik je, en schatrijk worden we," hield Elias vol. Maar hij gunde zich langer geen tijd om er over te praten. Hij begaf zich naar zijne werkplaats en zette zich dadelijk met moed aan den arbeid. O, hij wìst immers, dat hij het geheim eindelijk had ontdekt, hij wist immers, dat de langgezochte machine thans tot stand zou komen!
Zooals Elias voorzien had, hield de schildwacht hem aan, en vroeg hem waar hij vandaan kwam. "Van Manila, ik heb zacate gebracht aan de rechters en aan de pastoors," antwoordde hij, handig den tongval der lieden van Pandakan nabootsend. Een onderofficier kwam voor den dag, en stelde zich op de hoogte van 't geen er plaats had. "Soeloeng!
"Ja zeker, en Padre Dámaso ligt nu te bed! "Ze zeggen dat het dezelfde Elias is, die u in den modderpoel heeft gesmeten, mijnheer de alférez." De alférez kreeg een kleur, van schaamte of van den wijn. "Och, ik dacht zoo," hervatte Padre Salvi eenigszins spotachtig, "dat u op de hoogte van de zaak zou zijn... dat u als kommandant van de guardia civil..."
't Was Elias die ook de plechtigheid was komen bijwonen: door zijn salakot en zijn overige kleedij was hij schier onherkenbaar. Hij had zich 't beste plaatsje weten te verschaffen bijna vlak naast de draaispil, aan de rand van de uitgraving. Tegelijk met de muziek kwamen de alcalde, de leden van 't gemeentebestuur, de monniken behalve Padre Dámaso, en de Spaansche beambten.
"Hij zou me niet herkend hebben, want den eenigen keer dat hij me gezien heeft, kon hij er niet aan denken om mijn persoonlijkheid vast te stellen." "Ik ben er ellendig aan toe!" zuchtte Ibarra, aan Maria Clara denkend. "En wat had u me te zeggen?" Elias keek om zich heen.
Ik vond te Koetsjan een brief van den engelschen consul-generaal te Mesjed, den heer Elias, die zoo vriendelijk was, mij te melden, dat hij mij op een dagreis afstands van de stad een sowar en twee paarden had tegemoet gezonden. Wij namen een wagen, om ons met onze bagage naar de stad te brengen. Het land was vruchtbaar maar eentonig. Door de strenge vorst was de weg hard en vlak.
Het graafschap Vlaanderen. Staats-Vlaanderen. Staats-Vlaanderen bij het Noorden. Handel en bedrijf in Oud-Vlaanderen. Brugge. Scheiding van Vlaanderen. Vreemdelingen in het land. Salzburgers in Vlaanderen. Breskens. Groede. Land-van-Kadzand. Retranchement. Sluis. Kasteel van Sluis. Het stadhuis van Sluis. Achteruitgang der stad. St. Anna-ter-Muiden. Aardenburg. Elias Beekman. Reinaert de Vos.
Toen Balbino en Chananay het "Incarnatus est" zongen en iedereen nederknielde, fluisterde er een man in Ibarra's oor: "Bij de zegeningsplechtigheid niet van den pastoor weggaan, niet in den kuil gaan, niet dicht bij den steen komen: uw leven is ermee gemoeid." Ibarra zag Elias voor zich, die onmiddellijk na zijn waarschuwing in de menigte verdween. 't Hijsch-toestel.
"Ik heb mijn vaderland lief, zooals u 't ook lief kan hebben, Elias. Ik begrijp eenigszins wat u verlangt. Ik heb met aandacht aangehoord wat u gezegd heeft, en alles wel beschouwd, geloof ik dat we de dingen met hartstocht-oogen zien. Hier minder dan elders zie ik de noodzakelijkheid van hervormingen in." "Is 't mogelijk, meneer?" vroeg Elias, de handen ontmoedigd uitstrekkend.
De kleinste haalde uit zijn salakot een spel kaarten, en de ander stak een lucifer aan. Bij 't licht keken ze elkaar aan, maar, naar de uitdrukking van hun gezicht te oordeelen, kenden ze elkaar niet. De eene lange met de mannelijke stem was Elias, de kleinste Lucas met het litteeken op zijn wang. "Coupeeren!" zeide deze, hem steeds gadeslaande.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek