Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 mei 2025
Ja, ja, 't is een misselyke knevel, die eigenste Jan Edeling; want dan zou my 't bloed ook wat heel spoedig in de ooren kruipen.
De zucht naar het schoone leven geldt als het eigenste kenmerk van de Renaissance. Hier ziet men de volste harmonie tusschen de bevrediging van den schoonheidsdorst in het kunstwerk en in het leven zelf, hier dient de kunst het leven en het leven de kunst als nooit te voren. Maar de grens tusschen Middeleeuwen en Renaissance is ook in dezen te scherp getrokken.
Daarom kleedt ze d'r eige die eigenste morge nog erg netjes an, gaat huilende na de commissaris toe en spreekt: "Weledelgestrenge heer, wa' ben 'k vannacht toch geschrokke, want mijn man, die doofstom is, kan prate!" "Heb jij 'n boterbriefie?" vraagt hij. "Nee" zeit me vrouw "dat brengt ons mensche nooit geen geluk an."
Van dat de eerste zwarte wolk was komen aandrijven en de eerste rimpel op papa's voorhoofd bespeurd is, heeft mama alles in het werk gesteld om het gesprek levendig te houden. Zij was onuitputtelijk in het verhalen van de genoegens, die zij in hare jeugd in dit "eigenste Haagsche Bosch" gesmaakt had.
"Nou! ik 'eloof het wel!" zeide de waardin: "'t is een ongemakkelijke kompeer ook as hij begint, die eigenste Andries; maar hij zel zich nou stil houen hoop ik; hij zit althans heel bedaard een glaasje bier te drinken, en een praatje te maken met een kennis van hem, die juist beneden was: zij spreken ondertusschen een rare taal: maar die ik liever niet hoor dan al: 't is Duitsch en toch geen Christenziel kan 't verstaan: 't is net dieventaal."
Sedert het ontvangen van George's brief was zij aanhoudend ongerust geweest dat er achter den sluier van stilzwijgen, dien hij niet had willen oplichten, iets verborgen mocht zijn. "Mevrouw heeft immers die briefjes wel?" zeide Chloe met zekere bezorgdheid. "Ja, Chloe." "Omdat ik mijn goeden man zoo graag de eigenste briefjes wilde laten zien, die de banketbakker mij gegeven heeft.
Hij vroeg niet hoe het kwam of waarom, maar dacht alleen aan de verdrietigheid omdat 't overal en eeuwig eenbaarlijk 't eigenste en 't zelfde was in eentonigheid: 't gedraai van menschen en dingen die hij zoo lange kende en die nooit beu waren van de wintersche triestigheid, den godslagen Zondag.
Pols vond in den loop des morgens, toen hij met zijne oude nicht alleen in de kajuit was, nog gelegenheid een woordje ten voordeele van Mevrouw Blumengarten te spreken, en daar deze door sommige voorstellingen, die zij sedert het discours op den trap had beginnen te scheppen, in eene meer vergevensgezinde bui was geraakt, verklaarde zij nu het huwelijk als wettig te beschouwen, en best te willen gelooven, "dat dat eigenste losse en wilde Mientje toch nog wel eene goede en brave huismoeder kon geworden zijn."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek