Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juni 2025
Zij was buiten adem, toen zij aan het station kwam en juist had zij een kaartje genomen aan het 3^e-klasse loket en was op het punt de wachtkamer in te gaan, toen zij een stem hoorde zeggen: "Ik zag Hedwig Eiche ook staan zooeven. Waar die opeens naar toe wil? Het moet treurig gesteld zijn daar aan huis...." Hedwig keek niet om, maar haastte zich op het perron te komen. De trein stond er al.
"Neem mij niet kwalijk, maar u moet Fräulein Eiche zijn!" "Ja," zei Hedwig, wat onthutst door de onverwachte ontmoeting. "Ik dacht het wel! Ik kon terstond aan uw gezicht zien dat gij geen Engelsche waart en ik had er een voorgevoel van dat gij Fräulein Eiche wezen moest. Ik ben Mrs. Rowley, uwe aanstaande leerling. Zullen wij samen naar mijn huis wandelen?" "Heel graag," zei Hedwig opgewekt. Mrs.
En ze glimlachte even. Hedwig Eiche heette ze immers, dan moest zij haar naam toch ook eer aandoen! Ze dwong zich tot kalmte met die eigenaardige krachtsinspanning, waarvan zij, jong als zij was, maar al te zeer de macht had leeren kennen in de smartelijke jaren, die achter haar lagen.
"En ik moet nog veertien worden! Maar moet Fräulein Eiche nu niet eens passen? En ... mag ik er dan bij blijven?" "Natuurlijk," zeiden de beide dames als uit één mond.
"Dag Fräulein Eiche, ik geloof dat wij nu alles goed hebben afgesproken en ons onderhoud als geëindigd kunnen beschouwen." Zij schelde en de kellner verscheen weer. Hedwig maakte een diepe buiging voor haar aanstaande meesteres en verdween. "O, o, wat ben je lang weggebleven! Ik dacht dat ik je nooit weer terug zou zien.
"Moeder," riep ze, "o, ik smeek u, laat Fräulein Eiche toch niet weggaan; ik vind het zoo vreeselijk!" "Maar Tieka!" Het kind had haar hand smeekend op den arm harer moeder gelegd; onder den kouden, strengen blik, die haar trof, liet zij die hand weer weg glijden. "Ik vind het zoo vreeselijk, vreeselijk!" herhaalde zij fluisterend.
"Uw naam is Eiche, Hedwig Eiche?" vroeg de dame met een eigenaardig uitheemsch accent. Hedwig boog, zeer ontevreden op zichzelf omdat ze zoo warm werd; maar de barones keek haar ook zóó onderzoekend aan! Als nu haar volgende vraag maar niet was: "En hoe oud...?" Het was Hedwig haast alsof er met groote letters vijftien op haar voorhoofd stond geschreven!
"Neen Dorothy Dimbleby, wij hebben je niet geroepen," zei Miss Hearty, de hand op haar schouder leggend, terwijl Dorothy nog dieper bloosde, "maar je komt toch alsof je geroepen waart." En Miss Hearty vertelde haar wat het geval was. "Maar ik ben grooter dan Fräulein Eiche, wel een half hoofd!" riep Dorothy terstond uit.
Hearty en Hedwig keken er naar, terwijl zij Hedwig's aanstaanden werkkring te Manchester bespraken en een circulaire opstelden, die Hedwig zou laten drukken en rond sturen en waarin "Fräulein Hedwig Eiche from Hannover" Hedwig's geboorteplaats lag in de provincie Hannover hare diensten als onderwijzeres in het Duitsch aanbood.
De lessen kwamen, langzaam in het begin, toen sneller en steeds in grooter getale, omdat het meer en meer als een voorrecht begon beschouwd te worden Duitsch onderwijs te krijgen van Fräulein Eiche van Hannover, die door haar opgewekte en interessante wijze van les geven, ook in de Duitsche letterkunde, naam maakte en de harten won.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek