Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juli 2025
Zonder de geringste ontsteltenis lichtte de man mij met zijne lantaarn in het aangezicht, en zeide met een schelle stem: Daar zal ik ú wel geen rekenschap van behoeven te geven, jonker Van Rodenberg! gij toch hebt reeds voor lang van uw rechten op het lieve duifje afstand gedaan. Deze verregaande beleediging, gevoegd bij het schandelijke der daad, deed mijne aderen zwellen.
Ja, genadige graaf," ging zij in één adem tot Van Bergen voort: "ja, dat mensch heeft het lieve duifje in het ongeluk willen storten, maar hij kwam te laat, en toen Rosio de schoone vrucht vóór de komst van dien ander wilde plukken, bleef zij evenwel ongedeerd, want hij zonk plotseling ineen, dewijl een hevig vergif zijne ingewanden verscheurde. Zijn bastaardkind had hem vergiftigd.
En is hij niet bereid, u al te geven wat gij verlangt? beproef het eens: vraag hem wat gij wilt, en gij zult zien dat het u geworden zal, dat zal het! En dat hij zoo mild is als de Graaf van Gelder, die, om zijn duifje genoegen te geven, toen zij om een nieuwen kaper vroeg, heel naar Compiegne zond, omdat daar de beste kappen gemaakt worden. En hebt ge geen lakens van Bourgondisch linnen?
Maar als de prins koning is, ga ik naar hem toe, om te vragen.... Vader wordt oud en moet geholpen worden! De prins zal zeker helpen! Is hij goed? Dat weet hij zelf niet! Maar jij? Hoe vindt jij hem? Ik ken hem niet! Weer zwegen beiden en zagen droomerig de blanke duiven trippelen, opvliegen en neerdalen. Elze bukte zich, een duifje streelende, dat langs haar voeten vlijde om aangehaald te worden.
Zonderling getroffen, nam hij het dier op, dat, als zich bewust, hier niets te vreezen te hebben, zich gewillig liet vangen. Er was niets ongewoons in dit geval. Blijkbaar was het duifje afkomstig van een til, dat door vriendelijke menschenhanden wierd verzorgd, en welker bewoners, hunne gewone schuwheid hebbende afgelegd, het gezelschap van den mensch eer zochten, dan vermeden.
Ja, mijn duifje, in den dood leert men zijne ware vrienden kennen; daarom zal ik u niet in een zak van grof linnen, maar in een laken van zachte zijde doen begraven. Leef gelukkig, mijn hartediefje!" De zwaarbeproefde vrouw hoorde deze woorden sidderend aan. Nadat de eunuch zich verwijderd had, bad zij Mandane haar het voorgevallene op te helderen.
"Ik luister immers!" zeide Wronsky, terwijl hij zich met een wrijfhanddoek afdroogde. "Daar gaat een grootvorstin met een gezant hem voorbij en zij spreken tot zijn ongeluk juist over de nieuwe helmen. De grootvorstin wil den gezant de helmen nauwkeuriger beschrijven en daar ziet ze ons duifje staan." "De grootvorstin verzoekt hem haar den helm even te geven hij geeft hem echter niet! Wat is dat?
Boges lachte uiterst minzaam, ofschoon hij de moedwillige zinspeling op zijne vrouwelijke stem zeer goed begrepen had, en antwoordde, terwijl hij in zijne dikke handen wreef: »Inderdaad, het is wel hard voor een jong, schoon duifje, als gij zijt, in zulk een eenzaam nest te moeten wegkwijnen.
Maar ik ken den koning, en lees op zijn aangezicht, gelijk een magiër in de heilige boeken." »Dus moeten wij haar uit den weg ruimen." »Dat is licht gezegd, maar moeielijk uit te voeren, mijn duifje." »Laat mij los, onbeschaamde!" »Kom, kom, men ziet ons niet, en gij zult mij noodig hebben." »Nu dan, maar zeg mij spoedig, wat er gedaan moet worden." »Dank, mijn zoet hartje Phaedime!
Gelukkig is nog slechts het duifje op het nest gewond; dit verlies is nog beter te herstellen, dan wanneer een der kirrende tortels eene kwetsuur had ondergaan. Behoedzaam draagt hij de schilderij dus naar het logement terug, in hoop dat de vochtigheid verder aan de arme dieren geen letsel zal doen. Dit was de eerste ramp, die Polsbroekerwoud op zijnen vijfendertigsten verjaardag trof.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek