Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 oktober 2025
Het publiek trok reeds weg toen zij de geduldig-wachtende ouders vervoegden. Awel jongen, wat hebt gij Marieken toch zoo te vertellen gehad? wierp de loodgieter op. En in den donkeren nogal, plaagde Snepvangers die het minst argwaan had. Dat zal ik seffens bij Mariekens' ouders verklaren, zei de drogist gewichtig. Maar 't is al zoo laat, Antoine, wacht tot morgen. Neen Mama!
Maar hij troostte zich in het besef dat geleerde menschen altijd zoo'n vreemde manieren hebben. Aan een Zondagsche familiedisch besprak hij het zonderling verschijnsel. Ja, oordeelde de Drogist, dat is een kenmerk van de geleerden... Newton lei zoo zijn horlogie in kokend water en hield zijn ei in zijn hand. Had die mijnheer Newton dan geen vrouw om eieren te koken, verbaasde zich Snepvangers.
Antoine doet precies zoo, hij kan Mijnheer Newton de hand geven... Eergisteren vraag ik hem om wat suiker in de pap, te doen... Ik geef de pap aan de kinderen en zij willen ze niet eten... Ik proef, en de pap is zoo zout als brak! Marieken, Marieken, suste de Drogist gevleid. Als hij maar geen gedichten begint te maken, zei de Loodgieter bekommerd.
Niet veel, waagde Snepvangers en wou zijn boutje weer vastgrijpen. Neen, niks, Papa, niks, absoluut niks, klonk vernietigend het betoog uit den mond van den drogist, zoodat Snepvangers de hand van het kippenboutje aftrok. Dat is wat straf, Antoine, verweerde hij zich. Neen, niks, niks, niks! Een korreltje zand in de woestijn, een druppel water in de zee... een molecule... Watte?
Maar de Drogist won rijkelijk zijn brood en kon zich de weelde veroorloven, zooals Snepvangers zijn getal kanaries niet moest beperken bij gebrek aan middelen. Albertken werd echter niet vervangen in de voorliefde van zijn Grootvader, die oud werd en zich geen nieuwe kameraadschap met de kleinkinderen meer scheen aan te passen. Madame kon beter om met het drukke troepje.
Nademaal er echter geen drogist of apteker in die contrije te bekennen was bemerkten wij dat het geluid, waarop ons oor viel, van de Gamalang kwam. Daar ik nu evenmin als gij, dierbare aanverwanten, wist wat de Gamalang is, wendde ik mij tot Nadaniël die mij uitlegde, dat het een Indisch orkest is dat speelde.
"Die zelfde oom, een apotheker of drogist, heeft hem naar Antwerpen doen komen, om hem zijn ambacht te leeren; maar nog geene zes maanden of hij moest hem wegzenden. De jongen gedroeg zich slecht en zijne onoplettendheid deed zijnen oom vreezen, dat hij bij misgreep de klanten zou vergiftigen...." "Laster van nijdigaards," wedervoer de vrouw.
Met beklemd gemoed namen de vrienden afscheid om Woensdag morgen te vernemen dat de toestand ernstig was. Snepvangers ging Antoine raadplegen. Antwerpen wordt gebombardeerd, verklaarde de Drogist zeer laconisch terwijl hij een rekening schreef en den winkelknecht bevelen gaf. Maar dat is gevaarlijk, hakkelde Snepvangers, die zijn hart feller voelde kloppen.
De oude heeren zaten in hun hemdsmouwen, en hun hoogroode, glimmende gezichten knikten elkaar mild toe onder het gaslicht. De drogist zong nu, begeleid door Marieken, met lichte tenorstem een paar fransche romancen. Plots gaf hij zijn Vlaamsch gezindheid lucht: Zij zullen hem niet temmen, Den fieren Vlaamschen leeuw, Al dreigen zij zijn vrijheid Met kluisters en geschreeuw...
Er woonden drie Joodse gezinnen in ons dorp, alle drie met een zaak: Manasse de drogist, zijn broer de huisschilder, en de dames Cohen die een zaak in boter, kaas en eieren hadden. Zij waren geen klant bij ons en wij niet bij hen, dus was er zelden contact. Wel was er een aantal Joodse "reizigers", vertegenwoordigers van een textiel-fabriek of -groothandel, die ons regelmatig bezochten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek