Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juni 2025
»Ja, omdat gij mij met uw mooi praten begoocheld had, maar de ontnuchtering volgde ras toen ik de ellende overzag, waarin uwe dweepachtige sentimenten ons te zamen hadden gewikkeld." Claudine haalde de schouders op met een droeven blik; zij wist bij ervaring dat er punten waren waarop hij geene tegenspraak meer kon dragen, en het was nuttelooze woordenstrijd over het verledene te twisten.
En zeker had hem menig dak beschut dien droeven nacht, Als Burgos' volk niet had gevreesd des Konings sterke macht; Want een decreet, van zegels zwaar, ging door het gansche land: »Hij, die den Cid bescherming geeft, diens huis wordt platgebrand.« Toen dus de droeve stoet reed voort, toen wendde men den blik.... Met zijn getrouwen reed hij heen, de strijder Roderick.
106 Waarop hij tot mij: "Spoedig zult gij daar zijn, waar het oog u hierop antwoord zal geven, ziende de oorzaak, die den wind doet komen." 109 En één der droeven van de koude korst schreeuwde naar ons: "O zóó wreede zielen, dat u de uiterste standplaats is gegeven,
Maria Clara, half uitgestrekt op haar stoel, bleek, in gedachten, met droeven blik, speelde met een ivoren waaier, net zoo wit als haar fijne spitse vingers. Op de verschijning van Ibarra verschoot Linares van kleur, en verfden Maria Clara's wangen zich rood. Ze trachtte op te staan, doch, daar haar krachten haar begaven, sloeg ze de oogen neer, en liet haar waaier vallen.
De maan scheen met heerlijken glans in een saffieren hemel. Enkele lichtjes ontvonkten in de verte op den oever. "En wat vragen ze meer?" vroeg Ibarra. "Hervorming van 't priesterschap," antwoordde Elias op ontmoedigden, droeven toon. "De ongelukkigen vragen meer bescherming tegen..." "Tegen de geestelijke orden?" "Tegen hun onderdrukkers, meneer."
Haar oogen stonden dof en ernstig onder gepijnigd-saâmgetrokken wenkbrauwen; zij was geheel in 't zwart gekleed, als rouwde zij, gelijk dien droeven najaarsmiddag, jaren geleden, toen Rozeke haar in 't kasteel was gaan bezoeken; en Rozeke kreeg plotseling in haar geest de sombere visie van een lijk behangen met een zwart doodsgewaad en zilveren franjes.
Ay, noch so blijft mijn herte verseert Van der scoonder Sanderijne: Sine wilt niet doen den wille mine, Dies moetic droeven alle mijn dage.
Laat mij los, sprak Lamme, en nijp mij niet meer. En op droeven toon ging hij voort: Uilenspiegel, mijn vriend, waar zijt gij? Kom uwen gezel toch ter hulp. Maar de vrouwen sarden hem meer en meer. Ik ga dadelijk heen, als gij mij niet gerust laat. Gij zult niet vertrekken, zeiden zij. Uilenspiegel, ging Lamme jammerend voort, waar zijt gij dan toch?
Met éen slag stortte alles neer, wat haar opjoeg tot zinnelijk leven, en ze was nu een gebroken wezen, kapot door hem, dien ze boven alles had geliefd. Een uiterste oproer verwrong hare spieren en ze sprong voorwaarts, naar Johannes. Ze vatte hem bij zijn arm en al hare krachten hoopte ze opeen om met hatelijke oogen zijn droeven blik te weerstaan.
Jacoba verklaarde wel bewogen te zijn en wel medelijden met den zieke te hebben, maar dat beven kwam toch van iets anders ... de trap was tamelijk steil; en zie, terwijl ze schreef lag haar pols op den scherpen rand der tafel.... Doch, nu beeft ze niet meer.... Ja tóch, nu wel, Maar o God, wie zou er ook niet gebeefd hebben van dien droeven kreet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek