United States or Palau ? Vote for the TOP Country of the Week !
Gérard Feuillet, Doktor in de Godgeleerdheid. Hij woont slechts de eerste helft van het geding bij. Jacques de Tourraine, Professor. Thomas de Courcelles, een van de grootste geleerden van de Universiteit, toekomstig kardinaal. Hij bekleedt bij het proces te Rouaan de functie van redacteur en secretaris, en vertaalt het proces in het latijn. Ook hij zal deelnemen aan het Concilie te Bazel.
Er waren in dien tijd veel heksen in Friesland: overal kon je die leelijke tsjoensters aantreffen. "Jullie hebt moeite, om ze te kennen?" vroeg doktor Faustus. "Als ik op de Langepijp sta, zal iedere heks naar mijn stroo worden getrokken en ze zal er mij een halmpje van uitritsen. Daaraan kunt ge zien, wie tooveren kan en wie niet."
Hij had overal vuren aan, en daarboven zette hij allemaal van die rare potten en pannen, en velerlei kleuren mengde hij dooreen, groen en paars en rood en blauw, totdat op een goeden dag niemand weet op welke wijze de Duivel in eigen persoon bij hem kwam. En deze vroeg dokter Faustus: "Beste doktor Faustus, wat zoekt gij toch in uw potten en pannen?
Ge verlangt naar een frisschen dronk water, en als ge drinkt, is uw dorst onleschbaar, ja, het drinken zelve wekt den dorst op. Uw hoofd is zóó opgezet, dat uw beste vriend u niet wederkent, en als ge de schaduw van het bosch binnenkomt, gaat ge zwemmen ineen vurigen oven. Op zulk een zomerdag commandeerde de geleerde doktor zijn knecht: "Joost! haal me even een beetje ijs en sneeuw."
Daar kwam de vierde bode aanzetten, die al uit de verte riep: "Doktor Faust is door mijn poort vertrokken." Tot op den huidigen dag is dit een raadsel gebleven, doch gelukkig is doktor Faustus nooit in Leeuwarden teruggekomen. De barbiers, hoteliers en heksen kunnen er thans rustig slapen. Aanteekeningen
Denk eens aan, doktor Faustus, wat er in die zeven jaar gebeuren kan! Niets dan vreugde zij uw deel, vreugde, die vreugde volgt, en onbekommerd staat ge op, en onbekommerd gaat ge te bed. Zoo'n leventje zou het heele menschdom bekoren, wat ik je zeg." "Nu, dat is dan afgesproken." "Voorzichtigheid," zei de Duivel, "is de moeder van de porseleinkast.
Hij had al die zeven jaren door te worstelen, en een einde scheen er niet te komen. Ten laatste vier jaren waren er voorbij gegaan, en als vier pakken van tweehonderd pond elk, lagen ze op 's duivels rug gestapeld gaarde Beëlzebub allen moed bijeen, en hij klopte nederig aan de deur zijns meesters. "Binnen!" riep doktor Faustus, en de drommel van zijn knecht stond op den drempel.
De heele Bommelerwaard is vol van den stank van uw schoorsteen, en gij bereikt niets. Zoudt gij u niet liever onder mijn hulp stellen?" "Ja," antwoordde de geleerde doktor, en hij krabde zich op 't voorhoofd, "maar ik heb geleerd voor wat hoort wat, en wat zijn uw voorwaarden?" De Duivel glimlachte en volgens gewoonte noemde hij eerst de voordeelen der tegenpartij op.
"Mijnheer! als het niet te astrant is ...." Doktor Faustus kende genoeg van de wereld, om niet te weten, dat er thans een onbeschaamde vraag zou volgen. Want ach! brutaal was soms 't vroegere dienstpersoneel óók al, hoewel je er tegenwoordig onder hebt ... doch hierover basta. Ongeduldig zei hij dus: "Nu?!" "Mijnheer ... ik heb u vierjaar goed en trouw gediend." "Nu?!"
"Och jongen je kunt niet trekken." De knecht had zijn ponteneur en hij rukte nu met alle macht, zóó hard, dat hij het been uit doktor Faust's lichaam trok. Dit vond doktor Faust niet aangenaam, hij schreeuwde, dat 't een aard had. De waard kwam toegeloopen. Weet je, wat ik doe? Ik berg 't been in de kast, en als hij weg gaat, heb ik een waarborg." Zoo gezegd, zoo gedaan.
Woord Van De Dag