United States or Macao ? Vote for the TOP Country of the Week !


Enkele jonge krijgers renden op het hospitaal af maar werden aanstonds terug geroepen door de ouderen van hun stam, die hen verboden zich te bemoeien met het bezit van, zooals zij zeiden, "onze eigen Doktor Sahib". Hoe dikwijls waren zij niet verpleegd geworden in zijn hospitaal, en hadden zij zijne gastvrijheid niet ondervonden?

De waard sjorde en rolde met veel gezucht en geklaag de zware vracht voor zijn voornamen gast: tot verwondering van allen ging deze erop zitten, en daar reed hij de kroeg uit, net of hij op een Arabischen hengst zat. Huppelend en steigerend en zich voorover neigend en dan weer achteruit werpend, voer hem het vat Tielsch bier tot aan het kasteel, waar doktor Faustus afsteeg, en Joost riep.

't Bloed spoot den verdoemde het lichaam uit en spatte tegen den muur, om 't nageslacht van de waarheid dezer vertelling te overtuigen. Avonturen van Doktor Faustus in Leeuwarden Van alle beroepen, die er op de wereld bestaan, valt dat van barbier het minste mee.

De Overste lag in schuinsche houding in een fauteuil en kermde, vloekte en raasde afwisselend. „Herr Oberst!” „Herr Doktor!” Een paar minuten keek Aesculapius den kranken Mars oplettend aan.

"Dan is de zaak in orde," zei doktor Faust. "Jij 't been en ik 't geld." "Ja," antwoordde de herbergier. "Ja, dan is 't in orde." Zoodra de geleerde man op straat liep, groeide hem 't rechterbeen weer aan, en hij wandelde nu net als de gewone menschen. Nog meer wandaden haalde doktor Faustus uit. Hij stelde voor, om op de Langepijp te gaan staan, met stroo onder zijn arm.

Hij riep woedend: "Zoo waar ik een barbier ben, gaat 't hier niet zuiver toe." Doktor Faustus bleef dus in de stad, en iedereen hoorde, wat hij met den dukaat had uitgetooverd. Eens kwam hij 's avonds in het Hooghuis, en hij riep zijn knecht. "Trek me de laarzen uit." De knecht knielde en trok de laars van doktor Faustus' linkervoet. Daarna begon hij met de rechter Dat ging niet zoo gemakkelijk.

Nog drie jaar arbeidde Joost bij doktor Faustus. Er was niet d

Hij had echter een ander voor zich, dan hij meende. Wij, u en ik, zouden alles doen, om ons been terug te ontvangen, maar doktor Faustus verliet het logement hinkende, en gaf geen duit. Toch scheen hem dit na eenigen tijd te berouwen, althans hij keerde terug, om zijn rekening te vereffenen. Doch de waard was dom geweest: hij had 't been in 't water gegooid ....

En dan moest de duivel door de smorende hitte, erger dan de hel. En overal zag je bonte kraaien, als teeken, dat het nog lang niet uit was, en 't beste kon je thuis-blijven met je handen en beenen vlak bij den haard ... Op zóó'n dag placht doktor Faustus zijn dienaar te roepen, en hij beval hem: "Haal me eens een paar flinke trossen druiven."

Dan ging de Duivel aan het scheppen, schoppen vol vuil en meel dooreen: 't riekte wel een half uur in den omtrek zuur! Soms veroorloofde zich de doktor een bijzonder aardig grapje tegenover zijn knecht. Als deze overdag den heelen dag zóó had gewerkt, dat hij er met permissie van zweette, nam zijn heer wat koren en smeet 't in de doornenheggen.