Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
»Wel, Dirkie," hervatte de ander, »je bent nog maar een kind, en het is je niet ten kwade te duiden, dat je hart nog week is. Maar wat ik vragen wil is dit: als hij een blanke, en wij Zulu's waren, zou de blanke dan niet zonder verzuim naar de eeuwigheid zijn gezonden?" »Dat zal ik niet betwisten," zei Nel, »maar dwaas zou het zijn de Zulu te doden. Wij weten niet wat hij te zeggen heeft.
Zijn vrouw zit tussen hem en Dirk, de blonde kloeke zoon, haar eerstgeborene, van wie de moeder zoveel in de toekomst verwacht, de trots, het leven van haar leven. De hand van haar echtvriend houdt zij in de hare geklemd; de linkerarm omstrengelt de hals van Dirkie, haar Dirkie, die morgen, moedig als een man, zal uittrekken naar het bloedig oorlogstoneel. Vloeien er tranen langs haar wangen?
Beslist en fier richtte Piet Uijs het hoofd op, dat hij, naar Dirk luisterende, gebogen had gehouden, en er straalde een levendige bezieling uit zijn oog. »Het is goed, Dirkie," zei hij. »Ga dadelik naar de Veldkornetten, en zeg dat ze zonder verzuim vijf en twintig man moeten aanzeggen, om op te zadelen en bij de lagerpoort te komen.
En Dirkie, jong als je bent, wees voorzichtig, maar moedig. Als ik ooit tranen over je zal moeten storten, laat het nimmer zijn van schaamte over mijn zoon!" »Moeder," riep de knaap vurig, en zijn blauwe kijkers waren met tranen gevuld, »moeder, uw lessen, het voorbeeld van mijn vader, zal ik die immer vergeten? Ge zult u voor mij niet behoeven te schamen!"
Kleinbaas Dirkie z'n Oupa, oubaas Koos, en ik waren even oud, en we zijn samen groot geworden. Mijn ou moeder is naderhand op de plaats gestorven en begraven, en toen oubaas Koos is gaan trouwen, heeft mijn oubaas me aan hem gegeven. Toen Baas Piet Uijs in de wereld gekomen is, heb ik dadelik gezegd, dat ik hem zou groot maken, en dat heb ik ook gedaan.
Deze vraag bracht de oude blijkbaar in verwarring. Hij stond aan zijn kroeselig haar te trekken, onderwijl zoekende naar een uitkomst uit dit vraagstuk. »Ja," zei hij eindelik met een zucht, »de ounooi moet goede hulp hebben; maar gaat Baas Dirkie ook met de Baas saam?" »Nee Galant, Dirk blijft ook achter. Aan jou en aan hem vertrouw ik mijn vrouw, mijn andere kinderen en mijn goederen toe."
Dirk en Galant bevonden zich bij de wagen van Uijs, onmiddellik achter de wagen van Andries Viljoen, de gids, die het bestuur over zijn voertuig aan zijn zoontje, een kind van elf jaren oud, en aan zijn bedienden had moeten overlaten. »Baas Dirkie," zei Galant, »ik wens dat we boven op de berg waren. Van eergister af heb ik al regen verwacht, en vandaag zullen we het zeker krijgen.
Mijn hart is zo zeer! Mijn hart is zo zeer! En ik kan toch niet meer. Nou trek ik weg! Nou trek ik weg! Nou trek ik weg! Waar die ou zwart berg leg." »Wel outa," vroeg Dirk, »hoe gevoel jij je van morgen! Ben je verdrietig of blij? Uit je gezang is je gevoel moeilik op te maken." »Wel, Baas Dirkie, je weet goed genoeg dat dit enkel van plezier is, dat ik zing.
Als Baas Dirkie zo'n klein beetje wacht, zal ik inschenken, en de oubaas en de ounooi z'n koffie ook brengen. Baas Louis heeft ook al aan me om koffie gevraagd. Het lijkt me, hij is net koud van morgen." De knaap sloeg zijn ogen op de schildwacht, en zei tot Galant: »Toe, outa! maak gauw gauw. Ik zal oom Louis de koffie brengen."
Welnu, jij en Galant zullen voor haar zorgen, en ben je eenmaal in Natal aangekomen, dan zal je met Galant, zo de Here wil, mij vergezellen als ik uittrek." »Ja, Baas Dirkie," viel de oude dienaar in, »ik zie nou, dat het niet anders kan; wij tweeën moeten de nooi en de kinders over de weg brengen. We moeten toegeven en blijven." »Goed, vader," zei Dirk, »ik zie in dat ik blijven moet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek