Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 oktober 2025
"Messieurs allez plus loin, l'empereur vous entend!" declameerde Francis op schertsenden toon, terwijl zij van achter een vervallen muur optrad. "Ik heb niet willen luisteren, maar ik heb toch verstaan.... Dat was eene heel mooie phrase, Willibald, die gij daar met zooveel emphase hebt uitgegalmd; het scheelde niet veel of ik had u geapplaudisseerd zooals het publiek zeker Hollandsch acteur als hij zijne phrases
"Spreekt het vanzelf dat er geen kwestie kan zijn van u gunst te verleenen. Mijn hemel, Willibald! waarom hebt gij dat dan ook niet gezegd toen ik u preste om te blijven?" "Ik zag zoo duidelijk dat het u contrarieerde...." "Frailty thy name is man!" declameerde Francis; "en dat bazuinde nog wel mijn lof, terwijl er zulk een offer werd gebracht!" riep zij met een licht schouderophalen.
»In welk opzicht dan toch? Als ik ooit een profeet had te schilderen, zou ik er zeker geen Willems voor laten poseeren." »Ik evenmin; maar toch.... heeft hij je niet voorspeld dat je nog eens door de Roomschen zoudt ingepakt worden? En nu, mij dunkt het is er al mooi toe gekomen." »C'est vous qui l'avez dit" declameerde Piet, »maar het bewijs er voor, mon cher?" »Het bewijs?
In de zaal ontrolde het programma zich voort. Men zong, men declameerde ernstige gedichten, men zeide comieke monologen. Maar de bewonderende stilte werd hoe langer hoe minder. In den wintertuin liep de Russische prins de écuyères na, om ze te omhelzen, en de twee oude heeren barstten eensklaps in een woedenden twist uit. Ze waren zoo goed als dronken. Het jonge paartje was verdwenen.
"Aan hoogverraad!" zeide Bleiswyk, de armen latende vallen en de oogen half sluitende, terwijl hij op een theatralen toon declameerde: "Waar is zoo verre een plaats, zoo woest een wildernis, Die voor u, o mijn zoon! een zekere schuilhoek is?" "Aan hoogverraad!" herhaalde Joan, met verbazing: "wat is mijn misdaad?"
Ik moet bekennen, dat ik me gisteravond zoo wel gevoelde, dat ik geen lust had ergens anders heen te gaan." "Aan het brandmerk herken ik het moedige ros, Een verliefden knaap aan zijn oogen," declameerde Stipan weer even als vroeger voor Lewin. Wronsky sprak hem niet tegen, maar veranderde terstond van gesprek. "Wien verwacht gij dan?" vroeg hij. "Ik? Een mooie jonge vrouw." "Ei, ei."
"Och, wat zijt gij een gelukkig mensch!" riep Stipan Arkadiewitsch uit, terwijl hij Lewin in de oogen zag. "Waarom?" "Aan het brandmerk herken ik het moedige ros, een verliefden knaap aan zijn oogen," declameerde Stipan. "Nu, juist geen knaap meer! Hoe oud zijt gij?" "Vierendertig, twee jaar ouder dan gij. Maar aan de jaren ligt het niet, gij hebt een heele toekomst voor je."
Ik heb, ik heb, o comoedi der hoogere palliata, arme roode inktlooze slachtoffers van de traditie, blonde Bacchides-spelertjes met je aardige bakkesen! declameerde Martialis en wuifde ze toe, glimlachte ze toe met zijn Silenus-glimlach.
Thésée est arrivé, Thésée est en ces lieux, declameerde Susanna.
Maar hij was een vroolijke snaak, met oogen vol zonneschijn. Hij had voor ieder een vriendelijk woord, voor arm en rijk, voor jong en oud. Hij werd gauw goede vrienden met zijn huisgenooten. Ach, meer dan dat! Als hij 's avonds thuiskwam van zijn werk hield hij garen op voor Mevrouw Moraeus, en werkte met de jonge meisjes in den tuin. Dan declameerde hij; Aksel en Walborg en zong van Fritjof.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek