Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
Toe 'k weer op de straote stund onder den hoogen hemel, zee ik Goddank! en vrueg an een man, die daor stund te loeren, ofie mij veur een dubbeltien nao de zwaoger van oeze knegt wol brengen. »Jao wel zee ie ak maor weten waor die woont."
En daorum zeg ik die nog weer, Geert, as 't 'r zoowat is, gao d'r dan rustig op of en underzuik 't en dan scholt zijn, dat 't allemaol 'n natuurlijke oorzaak hef. Wat zegst doe, Hinderk!" Hinderk dij nog niks zegd har, kik op de klokke. "Ketijer veur tiene? Dan wot 't mien tied. As ik nao tiene in hoes kom, verandert mien ol mensch in 'n saotan, daor al joen duvels kwajongs bie bint.
Hum was in zijn tijd, toen de olde Graôf van Falckestein nog leefde, de aanvoerder van zijn Haôneveeren en een wakker ruiter, dat beloof ik oe. Daôr op den schoorsteenmantel in die porseleinen pot staôt nog de haôneveer, die hum op zijn helm droeg en die hum mij egeven heit om an de kinderen te wijzen en hun te zeggen, dat zij altijd braôf en trouw zijn moeten als hun grootvaôder."
Blaif maor liggen zulle, daor kommen er nog meer. We zullen portaon dien Roôrok 'nen kier zainen zin geven! Blaif maor liggen, manneken; gai ligt daor goed!" zeî een Vlaamsch matroos. "Ik kan wel opstaan, hoor," antwoordde Jonge Kees, maar juist toen hij hiertoe pogingen aanwendde, gaf de Zuyerhuys het tweede schot en de knaap kwam nu met het hoofd tusschen de voeten van den Antwerpenaar terecht.
"Ja! dat is onze Jonker: ga je maôr naôr hem toe, je staôt mij hier meer in dan uit den weg," antwoordde Teun op denzelfden vriendelijken toon. "Heerschoppen!" vervolgde hij, zich tot Joan en diens reisgezel wendende: "blijf daôr zoolang niet in den wind staôn. Gaôt in dat kapelleke, terwijl ik de paarden verspan."
't Schilder was zoo mooi dat ik Absolon ellendig kun heuren schreeuwen en daorumme was zoon deussien goed veur de vrouwen, om de oogen in de naomiddagpreeke lös te holden, te meer daor Absolon een knap manspersoon was, met zien broek in de leerzen met geele kappen en een karwats in de hand en spooren an de hakke.
Maar Rozeke, die 't oogenblik te voren wellicht zou hebben toegestemd, was er thans niet meer voor te vinden. "Op onzen treiwdag van mijne veint wigleupen! nien ik, daor! 'K ben bij hem en 'k goa mee hem mee woar dat hij wilt!" riep zij, als een bedorven kind. En zoet legde zij haar handje in de zijne en drukte die teederlijk. "Al gezeid!" lachtte Vaprijsken.
»Excellent schreeuwde ie kom te Haarlem, dan zal ik jou presenteeren aan mijn wachtmeester en aan Lourens Koster, die de letters uitvond, daar jij niet veel van gegeten hebt!" »Vooruit!" en daor zwierde ie hen met de groote jasse in de wind, net as een blouwe draak. Toch was 't een aordige kerel.
Of ze daor in Grönningen al poesten tegen 't licht, met een perfester als veurpoester, 't helpt niks, 't mensdom wil de oogen niet meer op kemando digte kniepen, maor ze altied wied waogen open hebben."
»Klapt ook niet ieder oogenblik in de haande, net as of ie niks gewend zint en wacht daor met tot dat al 't volk het döt. Die alleenig bliede is, holt ze veur en sukkel." »Snoef is Jaaije!" zee ik. »As ter vrouwspersoonen te peerde ankommen te ruuteren, kniepe dan de oogen stief digte, alle twee, en denke an dien wettige, eenige vrouw in 't loeg."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek